نوامیس

نوامیس جمع کلمه «ناموس» است که در اصل به معنای حرمت، شرافت، آبرو و حیثیت می‌باشد و در جوامع سنتی، مفهومی کلیدی در حفظ ارزش‌ها و اخلاقیات خانواده و جامعه به شمار می‌رود. نوامیس به صورت جمع به معنای مجموعه حرمت‌ها، شرافت‌ها، و ارزش‌های اخلاقی است که افراد، خانواده‌ها یا جوامع آن را محترم می‌شمارند و در حفظ و نگهداری آن کوشا هستند.

در فرهنگ‌های سنتی و بخصوص در جوامع شرقی، ناموس و به تبع آن نوامیس نقش محوری در ساختار اجتماعی و خانوادگی دارد. این واژه فراتر از یک مفهوم فردی است و به عنوان نمادی از حیثیت کل خانواده یا قبیله مطرح می‌شود. حفظ ناموس به معنای محافظت از آبرو، کرامت، و ارزش‌های اخلاقی است که می‌تواند شامل رفتارها، پوشش، روابط اجتماعی، و به ویژه حرمت زنان و دختران خانواده باشد.

لغت نامه دهخدا

نوامیس. [ ن َ ] ( ع اِ ) ج ِناموس. رجوع به ناموس شود. || نوامیس الهیة؛ قوانین شرعی. ( یادداشت مؤلف ). || علم نوامیس؛ یکی از شعب علم سیمیاست. ( یادداشت مؤلف ). و نیز رجوع به تذکره ضریر انطاکی ص 63 شود. || علم نوامیس؛ حکمت عملی. ( فرهنگ فارسی معین ).

فرهنگ معین

(نَ ) [ ع. ] (اِ. ) جِ ناموس.

فرهنگ عمید

= ناموس

فرهنگ فارسی

جمع ناموس
( اسم ) جمع ناموس.یاعلم نوامیس.حکمت عملی.

ویکی واژه

جِ ناموس.

جمله سازی با نوامیس

در نوامیس نصاری و یهود نام جدم فرقلیط و مود و مود
ای علمداران امت ای نوامیس خرد ای خداوندان فکرت ای جواسیس قلوب
ناسفته دری، از صدف بحر معالی؛ نشکفته گلی، از چمن اهل نوامیس
درین رسته به سیم و پشیز هیچ چیز ندهند ما بسی درست‌های زر برین بساط انداخته‌ایم که این نوامیس را شناخته‌ایم بجای درمی دیناری دادیم و زبان بدین لاف و گزاف نگشادیم.