واژه «مخدوم» در زبان فارسی به معنای کسی است که به او خدمت می‌کنند و خدمت دیگران شامل حال او می‌شود. این واژه ریشه در خدمت و خادمی دارد و نشان‌دهنده جایگاه بالایی است که فرد در روابط اجتماعی یا رسمی دارد. مخدوم کسی است که اطرافیان او را مورد احترام و خدمت قرار می‌دهند و به نوعی سروری یا ریاست او پذیرفته می‌شود.
در فرهنگ ایرانی و ادبیات کلاسیک، «مخدوم» معمولاً به بزرگان، سروران یا کسانی اطلاق می‌شود که دارای جایگاه و منزلت اجتماعی بالایی هستند. این واژه علاوه بر جنبه مادی و خدمت فیزیکی، گاهی بار معنایی معنوی و اخلاقی نیز دارد و نشانگر احترام و تقدیر از فضایل و بزرگواری فرد است.
به طور خلاصه، مخدوم کسی است که نه تنها مورد خدمت دیگران قرار می‌گیرد، بلکه دارای احترام و مقام خاصی در میان مردم است. این واژه مفهومی از جایگاه، شایستگی و سروری را در خود جای داده و بیانگر روابط اجتماعی سنتی است که در آن احترام و خدمت متقابل، ارزش بالایی داشته است.