نازکی

در غبارگردش رنگم خرام نازکیست‌؟ اندکی از خویش رو تا بشمری گام مرا

گل جامه ز بر، بس سبک از نازکی انداخت عریانی گلزار ز کوتاهی رشتست

دایم ز نازکی است دل افگار شیشه را خون می چکد مدام ز گفتار شیشه را

بگشا نظر چو سوزن و باریک شو چو تار داری اگر ز نازکی کار آگهی

گرچه صد مانعم از دولت دیدار توهست هیچ مانع بتر از نازکی خوی تو نیست