میخک

میخک. [ خ َ ] ( اِ مصغر ) مصغر میخ یعنی میخ خرد و کوچک. ( ناظم الاطباء ). به معنی میخ کوچک است. ( از آنندراج ). میخ خرد. میخ کوچک. ( یادداشت مؤلف ). || دارویی خوشبو که قرنفل و فلفل دنباله دار نیز گویند. ( ناظم الاطباء ). بوی افزاری است که از هندوستان آرند و در طعامهاکنند. بوی افزاری است طعام را. دارویی خوشبو که در دیگ افزارها به کار برند. ( یادداشت مؤلف ). قرنفل را گویند و آن از ادویه حاره است گویند تا آن را نجوشانند اهل جزیره قرنفل نگذارند که به جایی برند. ( برهان ). میخک یکی از انواع تیره موردیهاست که غنچه های ناشکفته آن شبیه به میخ است به نام میخک در ادویه خوراکی به کار می رود. ( این میخک را با گل میخک نباید اشتباه کرد ). ( از گیاه شناسی آقای گل گلاب ص 262 ). قرنفل را گویند چه به میخ کوچک شباهت دارد و اصل در آن ( کرن پهول ) بوده قرنفل معرب آن است. ( آنندراج ) ( انجمن آرا ). اسم فارسی قرنفل است. ( تحفه حکیم مؤمن ). قرنفل. قرنفول. ( منتهی الارب ). به معنی قرنفل است.

{Dianthus} [زیست شناسی- علوم گیاهی] سرده ای از میخکیان اغلب علفی کوتاه یکساله یا چندساله با حدود 300 گونه که در حاشیۀ باغ ها می رویند؛ تمام گونه های این سرده عمدتاً بومی نیمکرۀ شرقی هستند و در نواحی مدیترانه ای یافت می شوند