مهیمن

مهیمن در زبان فارسی معانی متنوعی دارد که به شرح زیر است:

از نام‌های باری تعالی: مهیمن یکی از صفات خداوند در متون دینی است که به معنای حاکم و تسلط‌دهنده بر همه چیز اشاره دارد.

ایمن کننده: به معنای کسی که امنیت و ایمنی را فراهم می‌کند. این معنا به ویژگی‌های حفاظتی و نگهبانی اشاره دارد.

گواهِ صادق: به معنای کسی که شاهدی راستگو و معتبر است و می‌تواند بر حقیقتی گواهی دهد.

نگهبان: به معنای کسی که از چیزی محافظت می‌کند و آن را نگه می‌دارد.

تصویر معنی مهیمن

لغت نامه دهخدا

مهیمن. [ م ُ هََ م ِ ] ( ع ص ) ایمن کننده از خوف. آنکه ایمن کند دیگری را از ترس و بیم. ( منتهی الارب ). همان مؤمن است که همزه اولی قلب به هاء و همزه ثانیه قلب به یاء شده است. ( یادداشت مؤلف ) محققان را در تحقیق مهیمن سه قول است یکی آنکه اصلش مآمن است اسم فاعل از ( آمن یؤمن ایماناً ) مأخوذاز «آمن » به ابقای همزه باب افعال در مضارع و اسم فاعل و غیره و همزه اول را به «هاء» بدل کردند و ثانی را به یاء به خلاف قیاس چنانچه در صحاح و صراح مذکور است. دوم آنکه اصلش مأیمن است بر وزن مفیعل اسم فاعل از ایمنة است بر وزن فیعلة که ملحق است به دحرج به الحاق یاء بعد فاء پس همزه را به یاء بدل کردند بر خلاف قیاس و این قول مختار بیضاوی و مدارک و غیره است. سوم آنکه اسم فاعل است از هیمنه که به معنی حفاظت است ملحق به دحرج و در این صورت هاء اصلی است و یاء برای الحاق و این مختار صاحب شمس العلوم و جلالین است. ( غیاث ). || مؤتمن که بیم را دفع کند. || امین که حق کس را ضایع نکند. ( منتهی الارب ). || گواه براستی. ( مهذب الاسماء ). گواه راست. ( مجمل اللغة ) ( ترجمان جرجانی ). گواه. شاهد. || مهربان. ( غیاث ). || رقیب. || نگاهبان. ( منتهی الارب ). حافظ. || ( اِخ ) نامی از نامهای خدای تعالی. خدا. صفتی است ازصفات خدای تعالی به همه معانی. متکلمان صفت فوق راکه از اسماء حسنی است به معنی «شهید» که عالم به غایب و حاضر است و نیز به معنی گواه یعنی کسی که در قضیه ای حاضر باشد و صحت آن را به قول تصدیق کند تفسیر کرده اند. ( تعلیقات معارف بهأولد ص 228 ):
گَرْش نبردم بکار بیهدگی کرد
بیهدگی ناید از مهیمن قهار.ناصرخسرو.بارخدایا مهیمنی و مقدر
وز همه عیبی منزهی و مبرا.سعدی.برای ختم سخن دست بر دعا دارم
امیدوار قبول از مهیمن غفار.سعدی.رجوع به هیمنه و آمین شود. || ( اِخ ) یکی از سی و دو نام قرآن کریم. حق تعالی فرموده است و مهیمناً علیه. ( نفایس الفنون ).

فرهنگ معین

(مُ هَ مِ ) [ ع. ] (اِفا. ) ۱ - ایمن کننده، نگهبان. ۲ - از نام های خداوند.

فرهنگ عمید

۱. از نام های باری تعالی.
۲. [قدیمی] ایمن کننده.
۳. [قدیمی] گواهِ صادق.
۴. [قدیمی] نگهبان.

فرهنگ فارسی

ایمن کننده، گواه صادق، نگاهبان، ویکی ازنامهای باری تعالی
۱- ( صفت ) ایمن کننده از خوف. ۲ - گواه صادق. ۳ - یکی از اسمائ خدای تعالی. توضیح متکلمان صفت فوق را که از اسمائ حسنی است بمعنی شهید که عالم بغایب وحاضراست و نیز بمعنی گواه ( کسی که در قضیه ای حاضر باشد وصحت آنرا بقول تصدیق کند ) تفسیر کرده اند.

فرهنگ اسم ها

اسم: مهیمن (پسر) (عربی) (مذهبی و قرآنی) (تلفظ: mohaymen) (فارسی: مهيمِن) (انگلیسی: mohaymen)
معنی: ایمن کننده، آگاه به حاضر و غایب، از نام ها و صفات خدا

دانشنامه اسلامی

[ویکی اهل البیت] این واژه ی قرآنی، در این دو مورد به کار رفته است :
[ویکی اهل البیت] مهیمن (اسامی و اوصاف قرآن). «مهیمن» به معنای حافظ، شاهد، مراقب، امین، نگهبان و ایمنی بخش و یکی از اسامی و صفات قرآن است:
«وَأَنزَلْنَا إِلَیْکَ الْکِتَابَ بِالْحَقِّ مُصَدِّقًا لِّمَا بَیْنَ یَدَیْهِ مِنَ الْکِتَابِ وَمُهَیْمِنًا عَلَیْهِ»؛ و این کتاب قرآن را به حق بر تو نازل کردیم؛ در حالی که کتب پیشین را تصدیق می کند و حاکم بر آن ها است. (سوره مائده/48)
قرآن، حافظ کتاب های گذشته است و اصل وجود آن ها را تثبیت و تصدیق می کند و مراقب است و بر آن ها اشراف دارد و در نتیجه می تواند بعضی از احکام آن ها را نسخ و بعضی دیگر را امضا و تثبیت کند و هر غلط و تحریف راه یافته در آن ها را بیان می کند.
واژه «مهیمن» دو بار در قرآن بکار رفته است؛ یکی آیه فوق که به عنوان وصف قرآن است و دیگری در آیه 23 سوره حشر که وصف خداوند متعالی قرار گرفته است.
[ویکی اهل البیت] مهیمن (اسم الله). «مهیمن» به معنای حافظ، شاهد، مراقب، امین، نگهبان و ایمنی بخش، و یکی از اسامی و صفات خدا و قرآن است:((وَأَنزَلْنَا إِلَیْکَ الْکِتَابَ بِالْحَقِّ مُصَدِّقًا لِّمَا بَیْنَ یَدَیْهِ مِنَ الْکِتَابِ وَمُهَیْمِنًا عَلَیْهِ)؛ «و این کتاب قرآن را به حق بر تو نازل کردیم؛ در حالی که کتب پیشین را تصدیق می کند و حاکم بر آن ها است» (سوره مائده// 48). )
قرآن، حافظ کتاب های گذشته است و اصل وجود آن ها را تثبیت و تصدیق می کند و مراقب است و بر آن ها اشراف دارد و در نتیجه می تواند بعضی از احکام آن ها را نسخ و بعضی دیگر را امضا و تثبیت کند و هر غلط و تحریف راه یافته در آن ها را بیان می کند.
واژه «مهیمن» دو بار در قرآن به کار رفته است؛ یکی آیه فوق که به عنوان وصف قرآن است، و دیگری در آیه 23 سوره حشر که وصف خداوند متعالی قرار گرفته است.
فرهنگ نامه علوم قرآن نویسنده : دفتر تبلیغات اسلامی جلد : 1 صفحه : 4643 به نقل از کتابخانه مدرسه فقاهت
[ویکی فقه] مهیمن (قرآن). یکی از اوصاف قرآن، مهیمن است.
«مهیمن» به معنای حافظ، شاهد، مراقب، امین، نگهبان و ایمنی بخش، و یکی از اسامی و صفات قرآن است: (وانزلنا الیک الکتاب بالحق مصدقا لما بین یدیه من الکتاب ومهیمنا علیه)؛ «و این کتاب قرآن را به حق بر تو نازل کردیم؛ در حالی که کتب پیشین را تصدیق می کند و حاکم بر آن ها است». قرآن، حافظ کتاب های گذشته است و اصل وجود آن ها را تثبیت و تصدیق می کند و مراقب است و بر آن ها اشراف دارد و در نتیجه می تواند بعضی از احکام آن ها را نسخ و بعضی دیگر را امضا و تثبیت کند و هر غلط و تحریف راه یافته در آن ها را بیان می کند.
مهیمن در قرآن
واژه «مهیمن» دو بار در قرآن به کار رفته است؛ یکی آیه فوق که به عنوان وصف قرآن است، و دیگری در آیه ۲۳ سوره حشر که وصف خداوند متعالی قرار گرفته است.

جملاتی از کلمه مهیمن

دگر بود کتب او که هر چه آنجا هست همه حقست و کلام مهیمن داناست

چون بهار از ایزد خواه‌، نعمت و شرف وانگاه خود بکوش و یاری جوی‌، از مهیمن سبحان

نزد تو ای مهیمن یکتا تمام عمر یک دم نشد که پشت عبادت دو تا کنیم

امامزاده عبدالمهیمن مربوط به دوره قاجار است و در بوشهر، محله امامزاده واقع شده و این اثر در تاریخ ۱۷ آذر ۱۳۷۷ با شمارهٔ ثبت ۲۱۷۴ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.