منصب

منصب. [ م َ ص ِ / ص َ ] ( ع اِ ) جای بازگشت. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). || جای برپا شدن. ( غیاث ) ( آنندراج ). جای مرتفع و جایی که در آن چیزی افراخته می کنند. ( ناظم الاطباء ). || اصل هر چیزی. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). اصل. ( اقرب الموارد ). اصل مردم و جز او. ( مهذب الاسماء ). فلان له منصب صدق؛ یعنی فلان دارای اصل و نژاد نیکی است. ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). || رتبه. ( غیاث ) ( آنندراج ). رتبه و عهده ای که از جانب پادشاه به کسی مرحمت می گردد و وَرج و یا وِرج نیز گویند. ( ناظم الاطباء ). حسب و مقام و از آن به شرف استعاره کنند، و منه منصب الولایات السلطانیة و الشرعیة. و در شفاءالغلیل گوید: در کلام مولدین منصب عبارت است از عمل و شغلی که شخص بر عهده می گیرد. ( از اقرب الموارد ). پایه. مقام. پایگاه. رتبه. ج، مناصب. ( یادداشت مرحوم دهخدا )