واژه معنوی در زبان فارسی به معنای روحانی، فکری و مربوط به معنا است. این واژه به جنبه‌های غیرمادی و عمیق زندگی انسان، از جمله احساسات، افکار، ارزش‌ها و جنبه‌های روحانی اشاره دارد.
ریشه لغوی
این کلمه از ریشه معنا گرفته شده است. معنا به مفهوم و مفهوم‌سازی اشاره دارد و در زبان عربی و فارسی به معانی عمیق‌تر و مفاهیم غیرمادی مرتبط است.
کاربرد
این واژه در زمینه‌های مختلفی مانند فلسفه، ادبیات، روانشناسی و دین به کار می‌رود. به عنوان مثال:
در ادبیات، شعر و نثر معنوی به آثار ادبی اطلاق می‌شود که به موضوعات روحانی و فلسفی پرداخته و تلاش می‌کنند تا به عمق احساسات و تفکرات انسانی بپردازند.
در دین، اعمال معنوی به رفتارهایی اشاره دارند که هدف آن‌ها نزدیکی به خداوند و ارتقای روحانی است، مانند دعا، عبادت، و تفکر.
این اصطلاح همچنین می‌تواند به جنبه‌های اخلاقی و ارزشی زندگی اشاره کند. به عنوان مثال، یک فرد معنوی به اصول اخلاقی و ارزش‌های انسانی توجه دارد و در تلاش است تا زندگی خود را بر اساس این اصول شکل دهد.