مسافرگیری، به طور خلاصه، به فرآیند سوار شدن مسافران به وسیلۀ نقلیه یا پیاده شدن آن‌ها از آن اشاره دارد. این عمل، ستون فقرات هرگونه حمل و نقل عمومی یا خصوصی است و بدون آن، جابجایی افراد امکان‌پذیر نخواهد بود. از لحظه‌ای که مسافر در ایستگاه منتظر می‌ماند تا زمانی که صندلی خود را در اتوبوس، قطار، هواپیما یا هر وسیلۀ دیگری پیدا می‌کند، مراحل مختلفی طی می‌شود که همگی تحت عنوان «مسافرگیری» دسته‌بندی می‌شوند. این فرآیند نه تنها شامل ورود مسافران، بلکه شامل خروج آن‌ها در مقصد نیز می‌گردد.
این مفهوم صرفاً یک عمل فیزیکی نیست، بلکه جنبه‌های مهمی از جمله مدیریت زمان، ایمنی، و رضایت مسافر را نیز در بر می‌گیرد. یک مسافرگیری کارآمد و منظم، نشان‌دهندۀ مدیریت صحیح یک سیستم حمل و نقل است. این امر تضمین می‌کند که مسافران در کمترین زمان ممکن و با بالاترین سطح ایمنی سوار یا پیاده شوند. همچنین، سهولت و راحتی در فرآیند مسافرگیری، نقش بسزایی در تجربۀ کلی مسافر و در نتیجه، رضایت او از خدمات ارائه شده دارد. این شامل دسترسی آسان به وسیلۀ نقلیه، وجود فضای کافی، و راهنمایی‌های لازم برای مسافران، به خصوص برای افراد کم‌توان یا ناآشنا با مسیر است.