کلمه «محبره» در فارسی به ظرفی گفته می‌شود که برای نگهداری جوهر یا مرکب استفاده می‌شود و معمولاً همراه با قلم برای نوشتن کاربرد دارد. این واژه به ویژه در متون قدیمی و کتابت‌های سنتی رایج بوده است و نقش اصلی آن آماده‌سازی مرکب برای نوشتن بر روی کاغذ یا کاغذ پوستی بوده است.
محبره‌ها معمولاً از مواد مختلفی مانند سفال، شیشه، فلز یا چوب ساخته می‌شدند و طراحی آنها به گونه‌ای بود که جلوی ریختن مرکب را بگیرد و استفاده از قلم را آسان کند. اندازه و شکل آنها با توجه به نوع نوشتار و محل استفاده متفاوت بوده و گاهی با تزیینات هنری و نقوش ظریف همراه بوده است.
محبره‌ها در کتابت‌های سنتی، نسخه‌نویسی قرآن و متون ادبی و علمی اهمیت داشتند و بخشی از ابزارهای اصلی نویسندگان و کاتبان محسوب می‌شدند. علاوه بر کاربرد عملی، محبره‌ها نماد دانش و فرهنگ نگارشی در جوامع گذشته نیز بودند و نگهداری و طراحی دقیق آنها نشان‌دهنده ارزش بالای نوشتار و هنر کتابت در آن دوران بود.