مجلسی به معنای تجمع یا گردهمایی افراد در یک مکان مشخص است که می‌تواند به منظور تبادل نظر، برگزاری مراسم، یا ایجاد فضایی برای بحث و گفت‌وگو تشکیل شود. این نوع گردهمایی‌ها در فرهنگ‌های مختلف، از جمله فرهنگ ایرانی، جایگاه ویژه‌ای دارند و معمولاً با آداب و رسوم خاصی همراه هستند. مجلسی می‌تواند محلی برای تبادل افکار و تجربیات باشد و به تقویت روابط اجتماعی کمک کند. در این گردهمایی‌ها، افراد با دیدگاه‌ها و نظرات متفاوت گرد هم می‌آیند و فرصتی برای یادگیری از یکدیگر پیدا می‌کنند. همچنین، مجلسی می‌تواند به عنوان یک فضای فرهنگی و هنری عمل کند، جایی که هنر و ادبیات نیز در آن به نمایش گذاشته می‌شود. به طور کلی، مجلسی نه تنها به تقویت ارتباطات اجتماعی کمک می‌کند، بلکه می‌تواند به عنوان یک بستر برای پیشرفت فرهنگی و علمی نیز عمل کند.
مجلسی
لغت نامه دهخدا
بر من که صبوحی زده ام خرقه حرام است
ای مجلسیان راه خرابات کدام است.سعدی.ای مجلسیان سوز دل حافظ مسکین
از شمع بپرسید که در سوز و گداز است.حافظ.
مجلسی. [ م َ ل ِ ] ( اِخ ) ملامحمد باقربن ملا محمد تقی مجلسی، از بزرگترین و معروفترین علمای شیعه در عهدصفویه است که به سال 1037 هَ. ق. در اصفهان متولد شد و در سال 1111 یا 1110 در زمان سلطنت شاه سلطان حسین صفوی وفات یافت و در جامع عتیق اصفهان مدفون شد. وی در اواخر عهد شاه سلیمان و قسمت عمده از عهد شاه سلطان حسین دارای رتبت شیخ الاسلامی و امام جمعه و صاحب اختیار امور دینی کل کشور بود و نیز حائز ریاست علمی و سیاسی گردید. تعداد تألیفات مجلسی متجاوز از شصت مجلد است که معروفتر و مهمتر از همه به زبان عربی «بحارالانوار فی اخبار الائمة الاطهار» است. این کتاب شامل 26 جلد و در حقیقت دائرة المعارف شیعه اثناعشری است. از تألیفات دیگر او مجموع کتب دینی و اخلاقی است که به زبان فارسی ساده نوشته شده است و مهمترین آنها عبارتند از: حق الیقین در اصول دین. حلیة المتقین در آداب و سنن. حیات القلوب در تاریخ انبیا و پادشاهان و ائمه. عین الحیات، در وعظ و زهد و مذمت دنیا. زادالمعاد، جلاءالعیون در تاریخ حیات و مصائب و معجزات ائمه شیعه. تحفة الزائر، ربیع الاسابیع، مشکوة الانوار در فضیلت قرائت قرآن. مقیاس المصابیح در تعقیبات نماز و رساله های متفرق بسیار. وی به مجلسی پسر و مجلسی دوم ( ثانی ) نیز معروف است. و رجوع به ریحانةالادب ج 5 و روضات الجنات ج 1 ص 118 و 124 و اعلام زرکلی ج 3 ص 868 و قصص العلماء صص 147-165 و سبک شناسی ج 3 ص 304 و تاریخ ادبیات براون ترجمه رشید یاسمی ص 257 و 263 شود.
مجلسی. [ م َ ل ِ ] ( اِخ ) ملامحمد تقی بن مقصود علی اصفهانی مشهور به مجلسی اول یا مجلسی پدر از علمای متبحر شیعه اثنا عشری است که در فقه و تفسیر و رجال از افاضل عصر خود بود و اخبار و احادیث شیعه امامیه را جمعآوری کرده است. وی از شاگردان شیخ بهایی و ملاعبداﷲ شوشتری و پدر ملا محمد باقر مجلسی است و در زمان شاه عباس کبیر می زیسته است. مجلسی به سال 1070 هَ. ق. وفات یافت و در جامع عتیق اصفهان مدفون گردید. او راست: احیاء الاحادیث فی شرح تهذیب الحدیث که شرح تهذیب طوسی است. حاشیه صحیفه سجادیه. حاشیه نقد الرجال.شرح صحیفه سجادیه به عربی. شرح صحیفه سجادیه به فارسی و کتب دیگر. ( از ریحانةالادب ج 5 صص 198-201 ). و رجوع به روضات الجنات ص 129 و قصص الانبیاء ص 167 و تاریخ ادبیات براون ترجمه رشید یاسمی ص 261 و 263 شود.
فرهنگ معین
فرهنگ عمید
۲. (اسم، صفت ) نشسته در مجلس.
۳. (اسم، صفت ) (سیاسی ) نمایندۀ مجلس.
فرهنگ فارسی
( صفت ) ۱ - منسوب به مجلس. ۲ - هر چیز که قابل آوردن به مجلس باشد.
ویکی واژه
لباس یا هر چیزی که مخصوص مجالس مهم و رسمی باشد.
جملاتی از کلمه مجلسی
مجلسی برساز و آنگه بر غزل‌های اثیر بادهٔ چون آفتاب از ترک مه‌پیکر بخواه
محفل و مجلسی اگر باقی است هست در این محل و الا نیست
