متکی

متکی. [ م ُ ] ( اِ ) شیرین بیان. ( گیاه شناسی گل گلاب ص 221 ). گیاهی است از تیره سبزی آساها که در حقیقت یکی ازگونه های شیرین بیان است. میجر. شیرین بیان. ( از فرهنگ فارسی معین ). به لغت مردم کرمان گیاهی که ریشه آن را شیرین بیان و ملهتی و به تازی اصل السوس گویند. ( ناظم الاطباء ). رجوع به سوس و اصل السوس شود.
متکی. [ م ُت ْ ت َ] ( ع ص ) ( از «وک ء» ) تکیه کننده. ( از منتهی الارب ) ( غیاث ) ( آنندراج ) ( مهذب الاسماء ). تکیه کننده و پشت بر چیزی داده و محل تکیه و پشتیبان. ( ناظم الاطباء ). تکیه داده و پشت بر چیزی داده و تکیه گاه ساخته. کسی که تکیه میکند و پشت می دهد و می نشیند و مخصوصاً بر روی پاشنه پاها. و آن که لم میدهد و به یک طرف می افتد. ( ناظم الاطباء ). تکیه کننده. پشت دهنده. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا )