لشک

جنون را ز عشق است و مستی مدد بده می که لشکر نگیرد خرد

دگر باره نظر بر لشکر انداخت سپاه نیم بیش از لشکرش تاخت

پذیره نمودند و رفتند پیش چو لشکر نمایان شد از گرد خویش

سر برج و بارو چو لشکر بدید ز پیروزی و بخت خود دل برید

زبس زاری که آمد پیش لشکر همه کس را برون شد شادی از سر

خرامید تا پیش لشکر ز شاه نگهبان مرز و نگهبان گاه