قیچی، که در فارسی به آن دوکارد نیز گفته می‌شود، ابزاری است که برای بریدن پارچه، کاغذ، مو و اشیاء دیگر استفاده می‌شود. این ابزار دارای دو تیغه برنده است که از وسط به یکدیگر متصل شده‌اند. این ابزار معمولاً از جنس آهن ساخته می‌شود و شامل دو تیغه است که به وسیله میخ یا پیچ روی هم قرار می‌گیرند و می‌توانند هر نوع جسم جامدی را برش دهند. از ترکیب دو نوع ماشین ساده به نام‌های گوه و اهرم تشکیل شده است. نام‌های قدیمی فارسی آن شامل دوکارد، گاز و ناخن پیرای بوده است. مدتی با نام عربی مقراض شناخته می‌شد و در دوره جدید در ایران به این نام ترکی معروف شده است. برخی نیز ریشه این واژه را قی چین به معنای ابزاری که قی شمع را می‌چیند، می‌دانند. امروزه به دلیل کاربرد روستایی آن، واژه دوکارد بیشتر برای اشاره به این مفهوم پشم چین استفاده می‌شود. در اصطلاح خیاطان، خرده پارچه‌هایی که پس از برش لباس از پارچه جدا می‌شوند و دیگر قابل استفاده نیستند، دَم قیچی نامیده می‌شوند. شکل فعلی واژه قیچی از ترکیب فعل‌های کردن و زدن به وجود آمده است. به طور کلی، قیچی یکی از پرکاربردترین وسایل در زندگی روزمره ما به شمار می‌آید.
قیچی
لغت نامه دهخدا
حکیم سوزنی آن تیز قیچی فطرت
که بوده ابره هزلش همیشه آسترم
اگرچه در فن هزل از عبید افزون بود
ولی ز هر دو به ادراک من زیاده ترم.ملا فوقی یزدی ( از آنندراج ).بعضی اصل این کلمه را قی چین ( آلتی که قی شمع را می چیند ) پنداشته اند،ولی این کلمه ترکی - مغولی است. ( فرهنگ فارسی معین ).
- دم قیچی؛ خرده پارچه هایی که خیاط پس از برش لباس از پارچه جدا میکند و آنها قابل استفاده نیستند. ( فرهنگ فارسی معین ).
فرهنگ معین
فرهنگستان زبان و ادب
جملاتی از کلمه قیچی
در برخی مناطق، بافندگان هنگام بافت پرزهای اضافی را قیچی نمی‌کنند بلکه فرش را کامل می‌بافند و بعد با قیچی‌های برقی به‌طور هم‌زمان تمام سطح فرش را قیچی می‌کنند.
