قطعنامه

( ~. مِ ) [ ع - فا. ] (اِمر. ) مکتوبی که در آن خواسته های اجتماع کنندگان نوشته شده است.

نامه ای که در پایان گفتگوهای رسمی دایر بر نتایجی که گرفته شده بنویسند.

نامهای دایربرنتایج درپایان گفتگوهای انجمنی
( اسم ) نتیجه ای که از اجتماعی یا جلسه ای مشورتی گیرند و به صورت مکتوب در آورند: قطعنامه ای باین شرط بدولت تسلیم کرد.

قَطْعْنامه (resolution)
شکل رسمی اظهار نظر یک نهاد قانون گذار یا شخص حقوقی. به شکل رسمی اظهار نظر هر نشست یا گردهم آیی افراد هم قطعنامه می گویند. همچنین پیشنهادی رسمی که برای بحث یا تصویب نزد یک نهاد یا نشست عمومی مطرح می شود قطعنامه نام دارد. مصوبات مجمع عمومی سازمان ملل متحد و شورای امنیت سازمان ملل و سایر سازمان های تخصصی بین المللی مانند ایکائو را نیز قطعنامه گویند. در این مفهوم، قطعنامه در واقع نشان دهندۀ نظر قطعی امضاکنندگان است. فرق آن با قانون یا مصوبۀ مجلس همین است که قطعنامه ها در حقوق بین الملل، لازم الاجرا محسوب نمی شوند، هرچند نشان دهندۀ موضع گیری رسمی سازمان بین المللی ذیربط به شمار می روند.

💡 یک روز بیشتر به نوروز ۱۳۸۲ (۲۰ مارس ۲۰۰۳) نمانده بود که ایالات متحده با تشکیل یک ائتلاف به عراق حمله کرد. این کشور دست نکشیدن عراق از برنامهٔ سلاح‌های کشتار جمعی که خلاف قطعنامهٔ ۶۸۷ شورای امنیت بود را به عنوان دلیل این تهاجم اعلام کرد. این ادعا بر اساس مدارکی بود که سازمان اطلاعات آمریکا و دولت بریتانیا تهیه کرده بودند. بعدها این مدارک غیرقابل اعتماد دانسته شدند.

💡 شورای اقتصادی و اجتماعی سازمان ملل متحد در ۲۳ آذر ۱۴۰۱ با اکثریت آرا ایران را از کمیسیون مقام زن ملل متحد اخراج کردند. قطعنامه پیشنهادی برای این امر از سوی ایالات متحده ارائه شده بود و ۲۹ عضو این شورای از قطعنامه پیشنهادی حمایت کردند.