قشنگی

قشنگی به معنای زیبایی، دلنشینی و جذابیت است و معمولاً برای توصیف ویژگی‌های ظاهری، رفتار یا هنر به کار می‌رود که حس خوشایند و رضایت‌بخش ایجاد می‌کنند. این کلمه نشان‌دهنده ویژگی‌هایی است که توجه انسان را جلب کرده و احساس خوشایندی به او منتقل می‌کند.

قشنگی می‌تواند به شکل فیزیکی، مانند ظاهر یک فرد، طبیعت یا اثر هنری باشد، یا به صورت حسی و اخلاقی، مانند رفتار نیکو و مهربانی. تجربه قشنگی باعث ایجاد رضایت و لذت در انسان می‌شود و در زندگی روزمره تأثیر مثبتی بر روحیه و روابط اجتماعی دارد.

در جوامع مختلف، قشنگی معیارهای خاصی دارد و با فرهنگ، هنر و اخلاق مرتبط است. این واژه در ادبیات و گفتار برای تأکید بر زیبایی و جذابیت به کار می‌رود و نقش مهمی در بیان احساسات، تحسین و ارزش‌گذاری به افراد، اشیاء یا رفتارها دارد.

لغت نامه دهخدا

قشنگی. [ ق َ ش َ ] ( حامص ) زیب. زیبائی. جمال.

فرهنگ فارسی

زیبایی نیکویی.

جمله سازی با قشنگی

بشنو که لطیفۀ قشنگی است این است حقیقت اصلِ معنیش
دُم و یالش را از بهر قشنگی دو سه بار به حنا گیرم و گلناریِ گلنار کنم
از بهر تو ای نگار بنگی گویم غزلی بدین قشنگی