قریب

قریب. [ ق َ ] ( ع ص ) نزدیک. ( اقرب الموارد ) ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). واحد و جمع در آن یکسان، و قوله تعالی «: ان رحمة اﷲ قریب » ( قرآن 56/7 )، و قریبة نگفت زیرا از رحمت نیکویی را قصد کرد، و نیز چون آنچه مؤنث حقیقی شود مذکر آوردن آن رواست. حراء گوید: هرگاه قریب به معنی مسافت بود مذکر و مؤنث آید و اگر به معنی نسب بود بدون خلاف مؤنث آید. یقال:هذه المراءة قریبتی؛ ای ذات قرابتی. ( منتهی الارب ).
- قریب المنال؛ دسترس. سهل الوصول.
|| ( اصطلاح عروض ) بحر قریب، از بحور مستحدث است و اجزاء آن از اصل مفاعیلن مفاعیلن فاع لاتن دو بار مفاعیل ُ مفاعیل ُ فاع لاتن آید، و زحاف این بحر هفت است: قبض و کف و قصر و حذف و خَرْم وخرب و سلخ، و اجزاء منشعبه آن از اصل مفاعیلن چهاراست:
مفاعیل ُ، مفعول ُ، مفاعلن، مفعولن 
مکفوف، اخرب، مقبوض، اخرم.