فایض

فایض به عنوان یک شاعر و ادیب بزرگ، جایگاه ویژه‌ای در ادبیات فارسی دارد. آثار او نه تنها از نظر زیبایی‌شناسی، بلکه از نظر عمق معنایی نیز حائز اهمیت هستند. او با بهره‌گیری از زبان غنی و نمادهای ادبی، احساسات و افکار خود را به شیوه‌ای منحصر به فرد بیان کرده است. فایض توانسته با استفاده از تصاویری ملموس و زبانی شیوا، دغدغه‌های انسانی خود را به دیگران منتقل کند. او در اشعارش به مضامینی چون عشق، طبیعت و زندگی اجتماعی پرداخته و از این طریق، ارتباطی عمیق با مخاطبان خود برقرار نموده است. این شاعر بزرگ به خوبی می‌فهمید که ادبیات می‌تواند وسیله‌ای برای انتقال پیام‌های عمیق انسانی باشد و از این رو، با دقت و تامل در انتخاب واژه‌ها و تصویرسازی، آثارش را خلق کرده است. فایض علاوه بر تسلط بر فنون شعری، به مسایل اجتماعی و فرهنگی زمان خود نیز توجه داشت و در اشعارش به نقد و بررسی این موضوعات پرداخته است. به همین دلیل، آثار او نه تنها در زمان خود، بلکه در طول تاریخ نیز مورد توجه و مطالعه قرار گرفته است. با توجه به تمامی این ویژگی‌ها، فایض به عنوان یکی از چهره‌های برجسته ادبی ایران شناخته می‌شود و آثارش همچنان الهام‌بخش نسل‌های جدیدی از شاعران و نویسندگان به شمار می‌آید.

لغت نامه دهخدا

فایض. [ ی ِ ] ( ع ص ) فائض. رجوع به فائض شود.

فرهنگ معین

(یِ ) [ ع. فائض ] ۱ - (اِفا. ) فیض دهنده، فیض رساننده. ۲ - (اِ. ) آبی که پس از از پُر شدن ظرف از اطراف آن فرو می ریزد.

فرهنگ عمید

۱. فیض دهنده، فیض رسان.
۲. منتشر، ریزان.
۳. (اسم ) [مجاز] بهرۀ پول.

فرهنگ فارسی

فایض:فیض دهنده، فیض رساننده
( اسم ) ۱ - فرو ریزنده ۲ - فیض دهنده فیض رساننده ۳ - ( اسم ) آبی که پس از پر شدن ظرف یا حوض از اطراف آن فرو ریزد ۴ - ( صفت ) وافر سرشار لبریز.

فرهنگ اسم ها

اسم: فایض (پسر) (عربی)
معنی: فیض رسان، فایده بخش

ویکی واژه

فائض
فیض دهنده، فیض رساننده.
آبی که پس از از پُر شدن ظرف از اطراف آن فرو می‌ریزد.