غمازی

نیست در جمله جهان مثل تو صاحب حسنی چشم را گوی که زو دیده‌ام این غمازی

گرچه دل خون شد و اغیار از او بی خبرند اگر ای دیده نیائی تو بغمازی به

دوربینان که ز غمازی راز آگاهند راز خود از در و دیوار نهان می دارند

رازم از پردهٔ دل هیچ هویدا نشده‌ست تا که غمازی آن غمزهٔ پنهان چه کند

طرّه های سرکشت کی ترک طرّاری دهند غمزه های دلکشت کی ترک غمازی کنند

مرا به گفتن بسیار عیب نتوان کرد کسی چه عیب کند مشک را به غمازی؟