غزو

غزو. [ غ َزْوْ ] ( ع مص ) خواستن و جستن و آهنگ کسی کردن. ( منتهی الارب ). آهنگ و خواستن چیزی را و جستن و آهنگ چیزی کردن. ( آنندراج ). آهنگ کردن،یقال: غزوی کذا؛ ای قصدی. ( منتهی الارب ). طلب الشی ٔ.( تاج المصادر بیهقی ). اراده و طلب و قصد: عرفت ما یغزی من هذا لکلام؛ ای یراد. ( اقرب الموارد ). جنگ کردن با دشمن. در پی جنگ و غارت دشمن گردیدن. ( منتهی الارب ). قصد دشمن کردن. به جنگ کسی شدن. ( تاج المصادر بیهقی ). قصد دشمنان برای جنگ و غارت دیار ایشان. مغزی.غَزات. غَزَوان. غزاوة. ( اقرب الموارد ). قصد قتال. ( کشاف اصطلاحات الفنون ). || در شرع این لفظاختصاص یافته به قتال با کفار. ( از کشاف اصطلاحات الفنون ). کافر کشتن. ( ترجمان علامه جرجانی ). با دشمن دین جنگ کردن: و ایشان [غوزیان ] به هر وقتی به غزو آیند به نواحی اسلام به هر جایی که افتد و برکوبند و غارت کنند و زود بازگردند. ( حدود العالم ).