معنی غارت در زبان فارسی به مفهوم دزدی و چپاول است که در آن فرد یا گروهی به‌وسیله‌ی زور و خشونت، اموال و دارایی‌های دیگران را از آن‌ها می‌گیرد. این عمل به‌نوعی به تصاحب ناعادلانه دارایی‌ها اشاره دارد و معمولاً در شرایط خاصی مانند جنگ‌ها، آشفتگی‌های اجتماعی یا هرج و مرج صورت می‌گیرد. غارتگری نشان‌دهنده‌ی از بین بردن حقوق دیگران و عدم احترام به مالکیت آن‌هاست و معمولاً با آسیب رساندن به افراد و جامعه همراه است. این پدیده می‌تواند تأثیرات منفی عمیقی بر روی جامعه داشته باشد و احساس ناامنی و بی‌اعتمادی را در بین مردم گسترش دهد. در واقع، غارت نه تنها به‌عنوان یک عمل مجرمانه بلکه به‌عنوان یک رفتار اجتماعی ناپسند، مورد توجه قرار می‌گیرد و به‌نوعی نشان‌دهنده‌ی بحران‌های انسانی و اخلاقی در جوامع مختلف است.
غارت
لغت نامه دهخدا
فرهنگ معین
فرهنگ عمید
۲. (اسم ) آنچه پس از شکست خوردن کسی برجای ماند، غنیمت.
فرهنگ فارسی
( اسم ) چپاول کردن چپو کردن به تاراج بردن جمع: غارات.
ویکی واژه
↑ میشود اینگونه تعبیر نمود که هنگام حمله دشمن و تصرف شهر یا روستا اغلب از صدای جیغ و داد زنان الهام گرفته شده است
جمله سازی با غارت
وگر غارت و کشتنت بود رای همه روم گشتند بی‌دست و پای
عشق آمد و عقل کرد غارت ای دل تو بجان بر این بشارت
غوری‌یی تند را اشارت کرد تا مرا نیز خانه غارت کرد