عشیره

(عَ رِ ) [ ع. عَشیرَة ] (اِ. ) قبیله، خویشان و نزدیکان.

قبیله، طایفه، خویشان و کسان نزدیک شخص.

قبیله، طایفه، خویشان وکسان نزدیک شخص
ناحیه ایست از ینبع بین مکه و مدینه و یکی از غزوات پیغمبر ( ص ) در آنجا بوده است

عشیرة. عشیرة ( به عربی: عشیرة ) یک منطقهٔ مسکونی در عربستان سعودی است که در استان مدینه واقع شده است.

هشتمین مرتبه از مراتب دهگانۀ انساب عرب، به معنی برادران و قبیله و تبار و نزدیکان از جانب پدر. از فخذ کوچک تر و از فصیله بزرگ تر است. در نسب شناسی پیامبر اسلام (ص) قُصَیَ را عشیره به حساب می آورند که از قریش (فخذ) کوچک تر و از عبدمناف (فصیله) بزرگ تر است.

مجموعه‌ای از چندین طایفه که با یکدیگر نسبت خویشاوندی، پیوندهای خانوادگی، روابط متقابل، و سکونت‌گاه مشترک دارند. قبیله، خویشان، نزدیکان. عَشیرَة

💡 آل الخازن (عربی: آل الخازن) آل الخازن اسم یک خانواده و عشیره شامی اصیل می‌باشد، محل استقرار این عشیره در لبنان در ناحیه کسروان، در سوریه در دمشق، در فلسطین در نابلس و الجلیل و در تمامی نقاط شام می‌باشد.

💡 و اما عجب به جاه و منصب و حکومت و امارت و قرب سلطان و کثرت انصار و اعوان، از اولاد و خویشان و خدم و غلمان و قبیله و عشیره: پس این مرضی است که بسیاری از اهل دنیا به آن مبتلا و به این جهت مساکین از پندار و غرور ایشان در بلا، به زیردستان به نظر حقارت نظر می کنند، و از هر کسی چشم زیردستی و فروتنی دارند غافل از اینکه همه ریاست دنیویه در معرض فنا و زوال، و مایه خسران و وبال است.

💡 یکی گفت: عشیره ی تو کسی است که با تو نیک معاشرت کند و عمویت کسی است که ترا در عموم خویش نهد و خویشاوندت کسی است که سود خویش به تو رساند.

💡 چار مرد دانشمند، در عشیره‌ای رفتند تا یکی سخن گویند , در سعادت ایشان