عشیرة

(عَ رِ ) [ ع. عَشیرَة ] (اِ. ) قبیله، خویشان و نزدیکان.

قبیله، طایفه، خویشان و کسان نزدیک شخص.

قبیله، طایفه، خویشان وکسان نزدیک شخص
ناحیه ایست از ینبع بین مکه و مدینه و یکی از غزوات پیغمبر ( ص ) در آنجا بوده است

عشیرة. عشیرة ( به عربی: عشیرة ) یک منطقهٔ مسکونی در عربستان سعودی است که در استان مدینه واقع شده است.

هشتمین مرتبه از مراتب دهگانۀ انساب عرب، به معنی برادران و قبیله و تبار و نزدیکان از جانب پدر. از فخذ کوچک تر و از فصیله بزرگ تر است. در نسب شناسی پیامبر اسلام (ص) قُصَیَ را عشیره به حساب می آورند که از قریش (فخذ) کوچک تر و از عبدمناف (فصیله) بزرگ تر است.

گاهی برخی واژه‌های عربی بهتر از واژه‌های فارسی کهنه بودن واژه را نشان می‌دهند و این حاکی از سیطره زبان معیار باستان در جهان باستان است.
عشیرة ممکن است در زبان معیار باستان به سه بخش عش - یِر - عت قابل تجزیه باشد؛ که مفهوم کلی از آن به معنی کندن زمین یا چاله انداختن در زمین، خصوصیتی که هنگام احداث چادر، از ایشان مشاهده شده است.

💡 و ما الفقر من ارض العشیرة ساقنا و لکنّنا جئنا بلقیاک نسعد

💡 قال ابو هریرة سمعت النبی (ص) یقول: «انما انتم خلف ماضین، و بقیة متقدمین، کانوا اکثر منکم بسطة و اعظم سطوة، ازعجوا عنها اسکن ما کانوا الیها، و غدرت بهم اوثق ما کانوا بها، فلم یغن عنهم قوة عشیرة، و لا قبل منهم بذل فدیة، فارحلوا انفسکم بزاد مبلّغ قبل ان تؤخذوا علی فجاءة، و قد غفلتم عن الاستعداد».

💡 الم ییأس الاقوام انی انا ابنه و ان کنت عن ارض العشیرة نائیا