طنبک

طنبک یک ساز ضربی سنتی و محبوب در موسیقی ایرانی است که معمولاً از چوب ساخته می‌شود و به شکل یک کاسه بزرگ و گرد طراحی شده است. این ساز به دلیل صدای خاص و ریتمیک خود، در بسیاری از سبک‌های موسیقی ایرانی و همچنین در مراسم‌های مختلف فرهنگی و اجتماعی مورد استفاده قرار می‌گیرد.

طنبک به عنوان ساز اصلی در گروه‌های موسیقی سنتی و کلاسیک ایرانی شناخته می‌شود و نوازندگان با استفاده از انگشتان خود بر روی پوست طنبک ضربه می‌زنند تا صداهای متنوع و زیبایی تولید کنند. این ساز دارای یک پوست طبیعی است که بر روی دهانه آن کشیده شده و صداهای مختلفی را با توجه به نحوه نواختن و فشار انگشتان تولید می‌کند.

طنبک به عنوان یک ساز ریتمیک، نقش مهمی در همراهی با دیگر سازها و آوازها دارد و می‌تواند به تنهایی نیز به عنوان ساز مستقل مورد استفاده قرار گیرد. نوازندگان این ساز با استفاده از تکنیک‌های مختلف نواختن، می‌توانند احساسات و حالات مختلفی را به شنونده منتقل کنند.

لغت نامه دهخدا

طنبک. [ طُم ْ ب َ ] ( معرب، اِ ) دهلی باشد دم دراز که آن را از چوب و گاهی از سفال نیز سازند و بازیگران و سرآوازه خوانان در زیر بغل گرفته نوازند و خوانند. ( برهان ). نوعی از دهل کوچک، معرب تنبک. ( غیاث ) ( آنندراج ). رجوع به تنبک شود.

فرهنگ معین

(طُ بَ ) (اِ. ) تنبک.

فرهنگ فارسی

تنبک
دهلی باشد دم دراز که آنرا از چوب و گاهی از سفال نیز سازند و بازیگران و سر آوازه خوانان در زیر بغل گرفته نوازند و خوانند.

ویکی واژه

تنبک.

جمله سازی با طنبک

مست شد از جام طرب یاسمن طنبک سیمین ببغل برگرفت