صفاتی، که در منابع به عنوان یکی از شاعران دربار سلطان یعقوب خان قرهقویونلو ذکر شده است، شخصیتی خوشنام در میان اهل ادب و شعر آن دوره بوده است. شهرت او نه تنها به واسطهٔ قریحهٔ شعریاش، بلکه مرهون منش و اخلاق پسندیدهاش بوده است؛ چنانکه در تواریخ بدان اشاره شده که وی از صفات حمیده و سیمای پسندیده بهرهمند بوده است. این ترکیب از هنر و اخلاق، جایگاه ویژهای به او در میان درباریان بخشیده و نشاندهندهٔ اهمیت احترام به فضایل اخلاقی در کنار توانمندیهای ادبی در آن عصر است.
از این شاعر گرانمایه، ابیاتی برجای مانده که به عنوان نمونهای از سبک و سیاق شعر آن زمان به کار میرود. یکی از مشهورترین مطلعهایی که به وی نسبت داده شده، به عنوان سندی برای شناسایی آثار او مطرح است. با توجه به جایگاه درباری وی، انتظار میرود که اشعار صفاتی بیشتر در مدح پادشاه، وصف ایام شادی و مهمانیها، و مضامین غنایی سروده شده باشد، هرچند برای ارزیابی جامع سبک او نیاز به دسترسی به کل دیوان وی است. او نمونهای از شاعران توانمندی است که هنر خود را در خدمت دربار و ترویج ادب و فرهنگ زمانه قرار داد.