صفا زدن عبارتی است که به معنای خوش‌باش زدن و خوش باد گفتن به کار می‌رود. این اصطلاح بیشتر در متون ادبی و گفتار روزمره قدیمی برای نشان دادن روحیه‌ای شاد، بی‌دغدغه و خوش‌خاطر استفاده می‌شده است.
در ادبیات فارسی، صفا زدن نمادی از سرزندگی و نشاط روحی است و به حالتی اشاره دارد که فرد با دل خوش و آرامش خاطر با دیگران برخورد می‌کند. این واژه اغلب همراه با توصیف شادی، خوشگذرانی و رفتار مثبت در جمع به کار می‌رود.
به طور کلی، صفا زدن بیانگر لذت بردن از زندگی، خوش‌رویی و بی‌توجهی به ناراحتی‌هاست. این اصطلاح هم جنبه فردی دارد و هم اجتماعی، زیرا هم رفتار شخص را نشان می‌دهد و هم تأثیر روحیه شاد او را بر محیط اطراف منتقل می‌کند.