واژه شمن در زبان فارسی به معنای بت‌پرست یا کسی است که به پرستش ارواح و خدایان غیر از خداوند یگانه می‌پردازد و به فردی اشاره دارد که به اعمال مذهبی و روحانی خاصی مشغول است.
حرف ش در آغاز این واژه، به عنوان یک حرف صامت، نقش مهمی در ساختار واژه ایفا می‌کند. در زبان فارسی، حروف صامت می‌توانند به ایجاد تمایز بین واژه‌ها کمک کنند و معنای خاصی را منتقل نمایند. در مورد شمن، حرف ش نشان‌دهنده‌ی نوعی از شخصیت یا نقش است که به ارتباط با دنیای ماورایی و روحانی اشاره دارد.
شمن. [ ش َ م َ ] ( اِ ) بت پرست را گویند. ( غیاث ) ( از فرهنگ اوبهی ) ( آنندراج ). صنم پرست. وثنی. عابد صنم. پرستنده صنم و بت. ( یادداشت مؤلف ). این لغت از سنسکریت سرمن مشتق شده و در زبان اخیر از برای روحانیان استعمال می شده است و «سرمن » کسی است که خانه و کسان را ترک گوید و در خلوت به عبادت و ریاضت گذراند. بعبارت دیگر سرمن، یعنی زاهدو تارک الدنیا. ( از یشتها ج 2 ص 36 و 37 )
بت پرستی گرفته ایم همه، این جهان چون بت است و ما شمنیم.رودکی.
اگر تاج ایران سپارد به من، پرستش کنم چون بتان را شمن.فردوسی.
