شعله ور

آتش آسوده می گردد ز دامن شعله ور اشتیاق من فزون از نامه و پیغام شد

نه زان سان شعله ور شد آتش بیتابیم از دل که لعل آبدار او تواند کرد خاموشم

زتاب باده هر گه شعله ور شد شمع رخسارت در آن چشمیکه حیران تو گردید اشک اخگر شد

گهی اشک دیده ات را چو سحاب قطره زن جو گهی آه سینه ات را چو شهاب شعله ور کن

روی صراحی جلوه گر از عکس آبی شعله ور این ماهی سیمین نگر طبع سمندر یافته