سینه چاک به فردی گفته می‌شود که در اثر رنج‌ها و مصائب زندگی دل‌آزرده و ماتم‌زده شده است. این واژه اغلب برای توصیف کسی به کار می‌رود که تجربه‌های تلخ و سخت زندگی او را عمیقاً متاثر کرده و درونیاتش پر از درد و اندوه است.
در ادبیات فارسی، سینه چاک بیشتر برای توصیف عاشقان دلسوخته و افرادی استفاده می‌شود که عشق یا فقدان، قلبشان را می‌آزارد. این اصطلاح بار احساسی بسیار دارد و نشان‌دهنده شدت عاطفه، رنج درونی و پایبندی به عشق یا وفاداری است.
فرد سینه چاک معمولاً صبور، حساس و دارای عمق عاطفی است و تجارب تلخ او بر رفتار و نگاهش به جهان تأثیر می‌گذارد. این واژه نمادی از انسانی است که با مصائب و عشق‌های عمیق درگیر شده و ترکیبی از اندوه، وفاداری و حساسیت را در خود جای داده است.
