معنی سیمه سار

لغت نامه دهخدا

سیمه سار. [ م َ / م ِ ] ( ص مرکب ) حیران. سراسیمه. سرگشته. ( برهان ) ( آنندراج ).

(مَ یا مِ ) (ص مر. ) حیران، سرگشته.

= سراسیمه

( صفت ) حیران سرگشته.

مدح او را چون کسی گوید یقین می شود پژمرده و آسیمه سار

زکید تو ای چرخ آسیمه سار زبطحا فراری شداحمد به غار

بدیشان خروشید کز یک سوار چرایید ترسنده واسیمه سار؟

شدند از عنا همچو دل بردگان چو آسیمه ساران و پژمردگان

سرافکنده در زیر و آسیمه سار همانا بد از بانوان شرمسار

بجستند از جای، آسیمه سار بدیدند بر خود ز آهن حصار