زَوارِه، شخصیت مهمی در شاهنامۀ فردوسی، فرزند زال و برادر رستم است. او در جنگ‌ها همواره یاور رستم بود و نقش عمده‌ای در حوادث مختلف ایفا می‌کرد. پس از مرگ سیاوش، زواره به شدت غمگین شد و تصمیم گرفت رستم را برای انتقام خون سیاوش تحریک کند. در ماجرای رهایی بیژن، او در کنار رستم حضور داشت. زواره در یکی از نبردها، نوش آذر، فرزند اسفندیار، را کشت که این عمل باعث خشم رستم شد.
در نهایت، زواره در هنگام مرگ رستم نیز در کنار او بود. او به چاهی که شَغاد حفر کرده بود، سقوط کرد و جان خود را از دست داد. فرامرز، به همراه رستم، زواره را از چاه بیرون آورد و او را دفن کرد. بَلعَمی، بر این باور است که بهمن، کشندۀ رستم و زواره بوده است. این روایت نشان دهنده وفاداری و سرنوشت حزن انگیز زواره در داستان‌های حماسی ایران است.
