رضامندی به حالت یا احساسی گفته می‌شود که فرد در آن از شرایط، نتایج یا موقعیت خود خشنود و راضی است. این واژه بیشتر ناظر بر پذیرش درونی و آرامشی است که از هماهنگی میان خواسته‌ها و واقعیت‌ها به وجود می‌آید.
در سطح فردی، رضامندی نشان‌دهنده‌ی رضایت روانی و عاطفی است و می‌تواند به احساس خوشبختی و آرامش منجر شود. هنگامی که فرد نسبت به دستاوردها یا موقعیت خویش احساس رضایت دارد، فشارهای ذهنی و تنش‌ها کاهش می‌یابد.
از نظر اجتماعی، این مفهوم نقش مهمی در روابط انسانی و کیفیت زندگی ایفا می‌کند. جامعه‌ای که افراد آن احساس رضامندی داشته باشند، از پایداری، همدلی و کارکرد مثبت بیشتری برخوردار است. به همین دلیل رضامندی مفهومی کلیدی در روان‌شناسی، جامعه‌شناسی و اخلاق محسوب می‌شود.
