رشتن

رشتن.[ رِ ت َ ] ( مص ) ریسیدن و تافتن پشم و ابریشم و کتان و جز آن که بعربی غَزْل گویند. ( از شعوری ج 2 ورق 19 ). ریسیدن و تافتن و تابیدن. ( ناظم الاطباء ). ریسیدن.( آنندراج ). ریسیدن پشم و پنبه و غیره باشد. ( لغت فرس اسدی، نسخه خطی کتابخانه نخجوانی ). تافتن. تابیدن. نخ کردن. ریشتن. ریسیدن. حاصل مصدر غیرمستعمل آن ریش است. ( یادداشت مؤلف ). غَزْل. ( منتهی الارب ) ( تاج المصادر بیهقی ). اغتزال. ( منتهی الارب )

(رِ تَ ) (مص م. ) تافتن، تابیدن.
(رُ تَ ) (مص ل. ) افروختن، تافتن.

ریسیدن، پنبه یا پشم را با دوک تاب دادن و به شکل نخ درآوردن.

ریسیدن پنبه یاپشم بادوک تاب دادن، تابیده شده
( مصدر ) ( رشت ریسد خواهد رشت بریس ریسنده رشته ) پنبه یا پشم را با دوک ریسیدن تافتن تابیدن: [[ می آسوده در مجلس همی گشت رخ میخواره همچون می همی رشت ]] ( ویس و رامین )
نام وزیر دارای بزرگ پسر بهمن که پسرش دارا بن دارا او را رنجانید و همو بدین سبب در باطن با اسکندر رومی یکی شد و او را بر ضد دارا بر انگیخت.

💡 در طینتم آن مهر و وفایی که سرشتند خشت سر خم می کند آخر، گل ما را

💡 یاران سخن از لغت سرشتند ایشان لغتی دگر نوشتند

💡 مادرت از دوک رشتن گرد کرد یا پدر از دانه کشتن گرد کرد