دیرباور که به گواهی یادداشت مؤلف، معادل بدباور نیز به کار رفته است، در مقابل خوش‌باور و زودباور معنا می‌یابد. این اصطلاح به فردی اشاره دارد که پذیرش و باور او به مسائل، نیازمند طی شدن فرآیندی طولانی‌تر و دریافت شواهد و دلایل متقن است. برخلاف کسی که با اندک نشانه‌ای به راحتی به امری گمان می‌برد یا آن را می‌پذیرد، فرد دیرباور رویکردی سنجیده‌تر و غالباً محتاطانه‌تر دارد. این ویژگی، او را به سوی تردید و شک‌گرایی سوق می‌دهد تا زمانی که اطمینان حاصل کند.
مرادف دانستن دیرباور با شکاک و مرتاب که خود به معنای مردد و شک‌کننده است، بر جنبه‌ی تردیدآمیز این ویژگی تأکید بیشتری می‌ورزد. فرد دیرباور، به سادگی تسلیم آنچه شنیده یا دیده نمی‌شود؛ بلکه آن را با دیده‌ی پرسشگری می‌نگرد و به دنبال یافتن نقاط ضعف احتمالی یا ابهامات موجود است. این رویکرد، اگرچه ممکن است در برخی موارد به کندی در تصمیم‌گیری یا پذیرش واقعیت‌ها منجر شود، اما در عین حال می‌تواند مانع از فریب خوردن، پذیرش اطلاعات نادرست و یا افتادن در دام باورهای سست و بی‌بنیان گردد.