دودی

دود یکی از پدیده‌های طبیعی است که به علت احتراق مواد مختلف به وجود می‌آید. این ماده معمولاً به صورت ذرات ریز و گازهایی است که در فضا معلق می‌شوند و می‌توانند تأثیرات مختلفی بر روی سلامت انسان و محیط زیست داشته باشند. دود ناشی از سوختن زغال، چوب، نفت و یا مواد شیمیایی می‌تواند حاوی ترکیبات سمی باشد که برای دستگاه تنفسی مضر هستند. استنشاق دود می‌تواند منجر به بروز بیماری‌های تنفسی، آلرژی و حتی بیماری‌های قلبی شود. علاوه بر این، دود می‌تواند به آلودگی هوا و تغییرات اقلیمی کمک کند و بر کیفیت زندگی انسان‌ها تأثیر منفی بگذارد. بنابراین، کاهش تولید دود و استفاده از سوخت‌های پاک و تجدیدپذیر می‌تواند به بهبود وضعیت سلامت عمومی و حفظ محیط زیست کمک کند. آگاهی از این موضوع و اتخاذ تدابیر مناسب، امری ضروری است که نیازمند همکاری همگانی است.

تصویر معنی دودی

لغت نامه دهخدا

دودی. ( ص نسبی ) هر چیز منسوب و مربوط به دود. از دود. ( یادداشت مؤلف ). || منسوب به بخار.
- ماشین دودی؛ ( در تداول عامه ) مقابل ماشین اسبی. ماشینی که با بخار آب کار کند. ( یادداشت مؤلف ).
- || نامی است که مردم به قطار و خط آهن تهران شهرری داده بودند. ( فرهنگ لغات عامیانه ).
|| به رنگ دود. تیره رنگ. سیاه کمرنگ. تیره. ( یادداشت مؤلف ). || که به بوی دود آلایندش. که به رنگ و بوی دود آغشته شود. که آن را به دود گرفته باشند. ( یادداشت مؤلف ).
- ماهی دودی؛ ماهی که آن را دود داده و مقداری از رطوبت آن را گرفته باشند. ماهی که به طرز مخصوص با دود آن را خشک کنند. ماهی که آن را به دود گرفته باشند و آن به رنگ قهوه ای و قرمز در می آید. ( یادداشت مؤلف ).
|| کسی که به صرف دخانیات عموماً و تریاک خصوصاً عادت دارد. آنکه استعمال دخانیات کند. آنکه به تدخین تریاک معتاد است. مبتلا به تریاک کشی. تریاکی. تریاک کش. آن که معتاد به کشیدن افیون است. ( یادداشت مؤلف ). معتاد به استعمال دخانیات و مواد مخدر مانند تریاک و شیره و حشیش و جز آن. ( فرهنگ لغات عامیانه ).
- دودی شدن؛ تریاکی شدن. اعتیاد به تدخین تریاک. ابتلا به کشیدن افیون. افیونی شدن. معتاد به کشیدن سیگار و قلیان و تریاک شدن. ( یادداشت مؤلف ).
- دودی کردن؛ معتاد به کشیدن سیگار و قلیان و تریاک و جز آن کردن. عادت دادن به تدخین. معتاد کردن گنجشگ و باز و گربه به دود تریاک به طوری که در ساعت معینی همه روزه برگردد. ( یادداشت مؤلف ).
|| ( اِمرکب ) اجاغ دراویش و قلندران. ( ناظم الاطباء ). آتشی که فقرا و قلندران افروزند و به هندی آلاو گویند. ( آنندراج ). || آتش بازی. ( ناظم الاطباء ).
دودی. ( ص نسبی ) منسوب به دود عربی به معنی کرم. کرم گونه. کرم سان. چون کرم. با حرکت چون حرکت کرم بر روی خویش. حرکتی که امعا کند همیشه بر روی خود ترشح رطوبت را. ( یادداشت مؤلف ). || ( اصطلاح پزشکی ) قسمی از نبض. ( یادداشت مؤلف ): اندر بیشتر احوال، نبض خداوند عشی، هم نبض خداوند ذبول باشد صلب و دودی. ( ذخیره خوارزمشاهی ).

فرهنگ عمید

۱. رنگ خاکستری تیره.
۲. (صفت نسبی ) به رنگ خاکستری تیره.
۳. (صفت نسبی ) معتاد به دخانیات یا مواد مخدر.
۴. (صفت نسبی ) ویژگی چیزی که آمیخته یا آلوده به دود شده یا به آن دود داده باشند: ماهی دودی.