این مفهوم به ویژگی یا حالتی اطلاق می‌شود که یک موجودیت، سامانه، یا پدیده، در برابر عوامل مخرب و آسیب‌زا آسیب‌پذیر باشد. این آسیب‌پذیری می‌تواند ناشی از ضعف‌های ذاتی، عدم مقاومت کافی، یا قرار گرفتن در معرض تهدیدات خارجی باشد. در واقع، هر چیزی که قابلیت صدمه دیدن، تخریب، یا از دست دادن کارایی خود را در برابر عوامل نامطلوب داشته باشد، در دسته آفت‌پذیر جای می‌گیرد. این مفهوم در حوزه‌های گوناگونی از جمله زیست‌شناسی، مهندسی، امنیت سایبری و حتی علوم اجتماعی کاربرد فراوان دارد.
در حوزه زیست‌شناسی، موجودات زنده، اعم از گیاهان و جانوران، به دلایل مختلفی آفت‌پذیر هستند. برای مثال، یک گونه گیاهی ممکن است نسبت به بیماری‌های خاصی آفت‌پذیر باشد یا در برابر تغییرات اقلیمی مقاومت کمی از خود نشان دهد. در زمینه مهندسی، سازه‌ها و سیستم‌ها نیز می‌توانند در برابر عواملی مانند فرسودگی، بلایای طبیعی، یا خطاهای انسانی باشند که منجر به خرابی یا از کار افتادن آن‌ها می‌شود. از دیدگاه امنیت سایبری، نرم‌افزارها و سخت‌افزارها ممکن است دارای نقاط ضعفی باشند که آن‌ها را در برابر حملات سایبری و نفوذ هکرها آفت‌پذیر سازد.
شناخت و درک مفهوم آن از اهمیت بالایی برخوردار است، زیرا با شناسایی نقاط آن، می‌توان راهکارهایی برای کاهش آسیب‌پذیری و افزایش مقاومت در برابر تهدیدات اتخاذ کرد. این رویکرد پیشگیرانه به ما کمک می‌کند تا با اتخاذ تدابیر مناسب، از وقوع خسارات جبران‌ناپذیر جلوگیری کرده و پایداری و کارایی سیستم‌ها و موجودیت‌ها را در طول زمان تضمین کنیم. به طور خلاصه، نه تنها یک ویژگی، بلکه چالشی است که نیازمند توجه و برنامه‌ریزی دقیق برای مدیریت ریسک‌ها و حفاظت از آنچه برای ما ارزشمند است، می‌باشد.