اختر

این اسم دخترانه معانی زیبا و متنوعی دارد:

معنی اصلی: اختر به معنای ستاره، کوکب و نجم است که به عنوان نمادی از نور، زیبایی و درخشش در آسمان تلقی می‌شود. این ویژگی‌ها می‌توانند به فردی که این نام را دارد، حسی از خاص بودن، درخشندگی و برجستگی ببخشند.

ستاره بخت و اقبال: این معنی به نوعی به خوش شانسی و اقبال مرتبط است. اختر به عنوان نمایانگر بخت و شانس خوب در زندگی فرد در نظر گرفته می‌شود. این ویژگی می‌تواند به فرد احساس امید و خوشبینی بدهد و نشان‌دهنده‌ی این باشد که او در زندگی خود با موفقیت‌ها و فرصت‌های خوبی مواجه خواهد شد.

بخت و سرنوشت: این معنی به جنبه‌های تقدیر و سرنوشت اشاره دارد. اختر به عنوان نمادی از سرنوشت و مسیر زندگی فرد، می‌تواند به او یادآور شود که زندگی‌اش تحت تأثیر نیروهای بزرگتری است و شاید به طریقی به نوعی پیش‌گویی یا آینده‌نگری اشاره داشته باشد.

نوعی گل: اختر نام گلی ریز به رنگ‌های سرخ، صورتی، نارنجی و زرد است که به شکل خوشه روی گیاه می‌شکفد. این ویژگی به فردی که این نام را دارد، حس لطافت و زیبایی می‌بخشد و می‌تواند نمایانگر عشق به طبیعت و زیبایی‌های آن باشد.

تصویر معنی اختر

لغت نامه دهخدا

اختر. [ اَ ت َ ] ( اِ ) جرم فلکی. یکی ازاجرام آسمانی. ستاره سیار. کوکب. نجم

فرهنگ معین

(اَ تَ ) [ په. ] (اِ. ) ستاره، کوکب، نجم.
شمار ( ~. شُ ) (اِ. ص. ) ستاره شناس، منجم.

فرهنگ عمید

۱. (نجوم ) ستاره.
۲. (نجوم ) هر یک از اجرام آسمانی: ز گردنده هفت اختر اندر سپهر / یکی را ندیدم بدو رای و مهر (فردوسی: ۷/۳۳۷ )
۳. (زیست شناسی ) گیاه زینتی گرمسیری با برگ های پهن، ساقه های بلند و گل هایی به رنگ سرخ، صورتی، نارنجی، و زرد.
۴. [قدیمی] بخت، طالع.
۵. [قدیمی] ستارۀ بخت و اقبال: مرا اختر خفته بیدار گشت / به مغز اندر اندیشه بسیار گشت (فردوسی: ۱/۱۶ )
۶. [قدیمی] عَلَم، رایت، درفش: چنین گفت هومان که آن اختر است / که نیروی ایران بدان اندر است (فردوسی: ۳/۸۶ ).
* اختر شمردن: [قدیمی، مجاز] بیدار ماندن.

فرهنگ فارسی

ستاره، کوکب، هریک ازاجرام آسمانی، بمعنی بخت و طالع، ستاره بخت و اقبال، به معنی علم، رایت، درفش
( اسم ) ۱ - ستاره جرم فلکی کوکب نجم. ۲ - ستار. بخت و اقبال ستار. مسلط بر زایجه ( بنا بعقید. پیشینیان ). یا اختر بد. طالع بد بخت بد. یا اختر دانش. الف - مشتری. ب - عطارد. یا اختر دنباله دار. ستار. دنباله دار نوعی ستاره که دم گونه ای دارد و عرب آنرا ذوذنب خواند. یا اختر شب گرد. ماه. یا اختر نیک. بخت نیک اختر سعد فال نیک. ۳ - نیک بختی نیک روزی اقبال حسن طالع. ۴ - درفش علم رایت لوا. یا اختر کاوان. اختر کاویان ۵ - سر دست. گیاهان تیر. اختریان است و جزو تک لپهییهامی باشد و دارای ساقه های زیر زمینی و برگهای پهن دراز است. گلهایش ریز و قرمز و صورتی و نارنجی و زرد است و بشکل خوشه سر هر ساقه قرار گرفته است. برای ازدیاد این گیاه ساقه های زیر زمینی آنرا قطعه قطعه کرده در بهار میکارند گل اختر اختر باغی مارزوان تسبیح آغاجی هند قمیشی مرزوان. از انواع اختر که در اثر پرورش بدست آمده پرند. آتشین و ملک. شارلوت می باشند. ۶ - یکی از نامهای خاص زنان است.
یکی از سلاطین اوده هندوستان

فرهنگ اسم ها

اسم: اختر (دختر) (فارسی) (گل، کهکشانی) (تلفظ: axtar) (فارسی: اختر) (انگلیسی: akhtar)
معنی: ستاره، بخت، پرچم، نام نوعی گیاه گلدار، ( در نجوم ) جرم فلکی، کوکب، نجم، ( در گیاهی ) نام گل و گیاهی است، ( در قدیم ) در باور قدما ستاره ی بخت و اقبال، ( در قدیم ) سرنوشت، طالع، عَلَم، درفش، گلی به رنگهای سرخ، صورتی، نارنجی، و زرد که ریز است و به شکل خوشه روی گیاه می شکفد

فرهنگستان زبان و ادب

{Canna} [زیست شناسی- علوم گیاهی] تنها سردۀ اختریان با حدود 50 گونه که بومی مناطق جنوبی امریکای شمالی است

دانشنامه آزاد فارسی

اَختَر
روزنامۀ خبری و سیاسی، چاپ استانبول. یکی از مهم ترین روزنامه ها و نخستین روزنامۀ ایرانی است که به سبک جدید در خارج از کشور برای ایرانیان با حرف سربی منتشر می شد. نخستین شماره در ۱۶ ذی حجۀ ۱۲۹۲ق به مدیریت محمدطاهر تبریزی (اختر)، بازرگان و صاحب چاپخانۀ اختر، منتشر شد. اختر در ایران، هندوستان، قفقاز، و عراق شهرت داشت. گرچه بارها توقیف شد، انتشارش حدود ۲۱ سال ادامه یافت. ابتدا هفته ای پنج شماره چاپ می شد که می توان گفت نخستین نشریۀ ایرانی بود که به روزانه شدن نزدیک شده بود. از سال دوم، دو شماره در هفته و در سال های آخر به صورت هفته نامه منتشر می شد. از اواخر ۱۲۹۳ق، به صورت شرکت درآمد که چند تن از اتباع عثمانی نیز در آن سهم داشتند. دفتر روزنامه کتاب هایی نیز منتشر کرد. بعد از میرزا طاهر، سردبیری آن به میرزا مهدی خان تبریزی سپرده شد که در انتشار اختر سهمی مؤثر داشته است. از همکاران اختر، میرزا نجفعلی خان تبریزی (خویی)، میرزا آقاخان کرمانی، شیخ احمد روحی کرمانی، و میرزا حبیب اصفهانی بوده اند. اختر روزنامه ای روشنگر بود، از آزادی سخن می گفت و به گسترش اندیشه های نو مبادرت می کرد. مبارزه با هیئت حاکم نیز سرلوحۀ کارش بود که البته در خارج از مرزهای ایران امکان پذیر بود. آخرین شمارۀ اختر به تاریخ ۳۰ ربیع الاول ۱۳۱۴ق منتشر شد و از آن پس، به دستور حکومت عثمانی، برای همیشه تعطیل شد. تا دوازده سال بعد، هیچ روزنامه و مجله ای به زبان فارسی در آن جا انتشار نیافت و میرزا مهدی خان تبریزی که پس از اختر درخواست امتیاز روزنامه ای به نام خورشید کرده بود، موفق نشد امتیاز آن را به دست آورد. کتابخانۀ ملی ایران دورۀ روزنامه اختر را به صورت افست منتشر کرده است.