کلمه «آسمان سا» به چیزی گفته می‌شود که ارتفاع آن بسیار زیاد باشد و گویی به آسمان کشیده شده است. این اصطلاح برای توصیف پدیده‌ها، ساختمان‌ها یا ساختارهایی به کار می‌رود که بلند و سر به فلک کشیده‌اند و حس بزرگی و عظمت را منتقل می‌کنند. معنای تحت‌اللفظی آن نیز اشاره به نزدیکی به آسمان دارد و تصویری از بلندی و عظمت ایجاد می‌کند.
در ادبیات فارسی، «آسمان سا» برای توصیف کوه‌ها، درختان بلند، یا بناهای مرتفع استفاده می‌شود. این اصطلاح بر احساس بزرگی و ارتفاع تاکید دارد و مخاطب را به تصور چیزی بلند و سر به فلک کشیده هدایت می‌کند. همچنین می‌تواند جنبه استعاری داشته باشد و بزرگی یا اهمیت یک چیز را نشان دهد.
استفاده از «آسمان سا» در فرهنگ عامه یا ادبیات تصویری از عظمت، شکوه و بلندمرتبه بودن ایجاد می‌کند. این واژه، علاوه بر بیان ارتفاع فیزیکی، می‌تواند حس احترام و تعظیم نسبت به موضوع مورد نظر را منتقل کند. به عبارت دیگر، «آسمان سا» هم معنای واقعی بلندی و هم حس بزرگی و اهمیت را در بر دارد.
