ایوانک به ایوانی کوچک گفته می‌شود که معمولاً در جلوی خانه یا بخشی از ساختمان قرار می‌گیرد. این فضا به‌طور معمول بخشی نیمه‌باز است و با نرده یا دیوار کوتاه محدود می‌شود. ایوانک می‌تواند محلی برای ارتباط درون خانه با فضای بیرونی باشد.
از نظر کارکرد، ایوانک بیشتر برای استراحت کوتاه، نشستن در فضای باز یا دیدن چشم‌انداز اطراف استفاده می‌شود. برخلاف ایوان‌های بزرگ سنتی، این بخش فضایی محدود دارد و معمولاً تنها چند نفر در آن جای می‌گیرند. این ویژگی آن را بیشتر به بالکن‌های امروزی شبیه می‌سازد.
این فضا علاوه بر جنبه کاربردی، در معماری نقش زیبایی‌شناسی نیز ایفا می‌کند. وجود آن به نمای ساختمان جلوه‌ای خاص می‌دهد و ارتباط بصری ساختمان با محیط بیرونی را تقویت می‌کند. از این رو، ایوانک هم عنصری معماری است و هم بخشی کاربردی از فضای زندگی.
آب‌انبار روستای احمدآباد مربوط به دوره پهلوی دوم است و در شهرستان گرمسار، بخش ایوانکی، دهستان ایوانکی، روستای احمدآباد واقع شده و این اثر در تاریخ ۲۶ اسفند ۱۳۸۷ با شمارهٔ ثبت ۲۶۰۵۸ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده‌است.
امامزاه اسحاق مربوط به سده‌های متاخر دوران‌های تاریخی پس از اسلام است و در شهرستان گرمسار، بخش ایوانکی، دهستان ایوانکی، مرکز روستای کرک واقع شده و این اثر در تاریخ ۲۶ اسفند ۱۳۸۷ با شمارهٔ ثبت ۲۶۰۸۴ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
امامزاده علی اسماعیل مربوط به دوره قاجار است و در ایوانکی، مجاور امامزاده عاقب واقع شده و این اثر در تاریخ ۲۵ اسفند ۱۳۸۰ با شمارهٔ ثبت ۵۶۶۵ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
طایفه الیکایی (الیکائیج) یکی از اقوام بومی منطقهٔ کلارستاق (چالوس، مرزن آباد و کلاردشت)، کجور (نوشهر و نور) مازندران هستند که جمعیت قابل توجهی از آنها در شهرستان‌های سمنان، آرادان، گرمسار و ایوانکی استان سمنان و همچنین شهرستان‌های تهران، فیروزکوه، دماوند و ورامین و استان‌های البرز و قم سکونت دارند.
ترا فتح تهران نه در این شک است که موقوف بر فتح ایوانک است
