انجیر

انجیر، که به عنوان انجیر خوراکی یا شال نیز شناخته می‌شود، نوعی گیاه گلدار از خانواده انجیران است که بومی خاورمیانه و آسیای غربی می‌باشد. در باغبانی، انواع مختلفی از این گیاه برای تولید میوه مورد استفاده قرار می‌گیرند، از جمله فیکوس کاریکا، فیکوس پالماتا و فیکوس پودوکاریکا. فیکوس کاریکا، که به عنوان نوع معمولی شناخته می‌شود، به طور عمده به عنوان میوه مصرف می‌شود، در حالی که فیکوس پالماتا و فیکوس پودوکاریکا بیشتر برای تلقیح انواع این نوع خوراکی کشت می‌شوند. این خوراکی را می‌توان در تهیه مربا، بستنی یا به صورت تازه مصرف کرد. میوه این گیاه به شکل‌های خشک، تازه، کمپوت، مربا، آرد و مارمالاد مورد استفاده قرار می‌گیرد. به دلیل دشواری در نگهداری و حمل و نقل میوه تازه، بیشتر آن به صورت فرآوری شده مصرف می‌شود. همچنین، سرکه آن با طعم شیرین و دلپذیرش برای تهیه انواع ترشی و سالاد به کار می‌رود. شهرستان استهبان در استان فارس، بزرگ‌ترین تولیدکننده نوع دیم در جهان است و محصولات آن از کیفیت و مرغوبیت بالایی برخوردارند. گفته می‌شود که برخی از این درختان این منطقه بیش از ۴۰۰ سال عمر دارند. این نوع انجیر در متون علمی با نام رقم شناخته می‌شود.

تصویر معنی انجیر

لغت نامه دهخدا

انجیر. [ اَ ] ( اِ ) درختی از تیره گزنه ها جزو دسته توتها که بلندیش تا 12 متر میرسد و برخلاف توت یک پایه است و گلهای نر و ماده اش بر روی یک درخت است. ( فرهنگ فارسی معین ). از محصولات بومی ولایت کاری که از آنجا بسایر ممالک کره ارض برده شده ( کاری از ممالک قدیم آسیای صغیر است ). ( از ناظم الاطباء ). بلندی درخت انجیر به 12 متر میرسد و در نواحی معتدل و گرم بهتر میروید گلهای نر یا ماده آن در داخل جسمی مانند کوزه قرار گرفته و پس از آمیزش دانه های خشکی میسازد که بوسیله بندی بدیواره درونی انجیر متصل میشود و این دیواره بتدریج در خود مواد غذایی و قندی جمع میکند و میرسد و اگر آمیزش انجام نگیرد انجیر شیرین نمیشود و پژمرده شده از درخت میافتد. ( از گیاه شناسی گل گلاب ص 270 ). انجیر درختی است که به بلندی 6 تا 8 مترو قطر 0/80 متر میرسد گرزن آن انبوه است. از سرما زود گزند می بیند و در جاهایی که زمستان آن به 12 درجه برسد پایداری نمیکند. درخت انجیر در هر خاکی میرویدخوب جست میدهد و ارزش آن در جنگل بواسطه فراوانی برگهای آن است که پوشش مرده خاک جنگل را زیاد میکند. چوب آن برای سوخت خوب است. ( از جنگل شناسی کریم ساعی ج 1 ص 247 ). بری و بستانی میباشد و هریک آن نر و ماده و بری آن غیر جمیز و برگ و بارش کوچکتر و در تنکابن دیوانجیر نامند باسمیت و بسیار گرم و تند و محلل قوی و ضماد آن در رفع خال و ثآلیل نافع و شیر او در افعال قویتر از شیر بستانیست. ( از تحفه حکیم مؤمن ذیل تین ). انجیر ریجاب کرمانشاهان در هیچ جای دیگر یافت نشود. ( یادداشت مؤلف ). انجیر مکرراً در کتاب مقدس وارد شده است و درخت معروفی است که در فلسطین و سوریه و سایر جاها میروید. میوه اش شبیه به آلو و خود درخت ده الی بیست قدم از سطح زمین مرتفع میشود و شاخهایش باطراف پراکنده میگردد و متقدمین وقتی را زمان امن و سلامتی میشمردند که هرکس در زیر درخت انجیر خود فارغ البال و بی تشویش بنشیند. یکی از خصایص غریب این درخت آنکه میوه اش قبل از ظهور برگ ظاهر میشود و چون درختی برگش ظاهر میشد و از میوه اثری پیدا نبود آن سال امید باروری از آن درخت نمی داشتند. و ظهور برگ نشان نزدیکی فصل تابستان بود. و هرگاه ضرری بدرخت انجیرمیرسید بطوری که میوه اش ریخته یا درختش معیوب میشد،آنرا نشان درد و بلاهای هولناک میدانستند. ( از قاموس کتاب مقدس ). تین. ( منتهی الارب ) ( دهار ):

فرهنگ معین

( اَ ) (اِ. ) = انجیل: تین، درختی از تیرة گزنه ها و جزو دستة توت ها دارای میوه ای شیرین و گوشت دار با ویتامین های A، B، C و بر خلاف توت یک پایه است و گل های نر و ماده اش بر روی یک درخت است. و انواع مختلفی دارد.

فرهنگ عمید

۱. میوه ای درشت، شیرین، و گوشت دار به رنگ های زرد و قرمز که درون آن پر از دانه های ریز است.
۲. درخت این میوه از تیرۀ انجیریان، با برگ های شکاف دار، و پوست خاکستری که در اقسام متعدد وجود دارد.
سوراخ.

فرهنگ فارسی

انجیل، انگیر: میوهای شیرین وگوشتدار، درون آن پرازدانه های بسیارریز، پس ازرسیدن شیرین وزردرنگ می شود، به خوبی هضم می شود
( اسم ) ۱ - سوراخ. ۲ - سوراخ دبر.

دانشنامه آزاد فارسی

انجیر (fig)
گروهی از درختان، از خانواده توت (موراسه)، جنس توت، شامل انواع پرورشی فیکوس کاریکا. مبدأ آن ها آسیای جنوب غربی است. انجیر هر سال دو یا سه بار محصول می دهد، ملین است، و قند فراوان دارد. میوه دهی فیکوس کاریکا در طبیعت وابسته به حشره ای است که آن را گرده افشانیمی کند. این حشره انگل گل های انجیر است و در آن ها تخم گذاری می کند. درخت مَکْرِ زن، فیکوس بنگالنسیس، میوه ای می آورد که برای خوردن مطلوب نیست و ریشه هایش از شاخه ها آویزان می شوند. بودایی ها زیر درخت انجیر معابد یا انجیر مقدس، F. religiosa، آیین هایی مذهبی برپا می کنند. انجیر به فراوانی در مناطق جنوبی اروپا می روید. در امریکا، فقط انجیر خفه کننده، فیکوس آئورآ'، یافت می شود که پیش از کامل شدن سیستم ریشه به دور سایر درختان می پیچد و در واقع رورُستاست. گاهی چند درخت از این نوع به دور هم می پیچند و درخت واحدی را تشکیل می دهند. شواهد تاریخی نشان می دهد که مردم دوران های قدیم درخت انجیر را به خوبی می شناخته و از آن استفاده می کرده اند. در تورات چنین آمده است که اشعیای نبی در ۷۰۴پ م پادشاهی به نام حزقیا را که به اولسر حاد مبتلا بود با ضماد انجیر مداوا کرد. یونانیان و رومیان به این درخت احترام می گذاشتند. مصریان نیز بسیار به آن علاقه مند بودند. مردم برخی نواحی، مخصوصاً کارگران یونانی، از آن برای تقویت خود استفاده می کردند. امروزه از شیرابۀ درخت انجیر برای رفع برخی امراض جلدی، از قبیل زگیل و میخچه، و از برگ و مخصوصاً میوۀ آن به منزلۀ ملیّن استفاده می کنند. عرقی که از میوۀ انجیر گرفته می شود، بسیار مورد توجه اعراب است.
'

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] معادل عربی انجیر، «تین» است واژه تین در شعر کهن عربی به کار رفته و پیش از اسلام در عربستان رواج داشته است. شاید به همین جهت برخی واژه پژوهان قرآنی، این کلمه را عربی دانسته اند با این حال آرتور جفری آن را واژه ای غیر عربی معرفی کرده که احتمالا از زبان آرامی گرفته شده است.
در زبان عبری به آن «تینه» گفته می شود.
تاریخچه انجیر
این درخت از تیره گزنه و جزو دسته توتهاست که زیستگاه اصلی آن سوریه، فلسطین و مصر دانسته شده و برخی آیات سوره تین را بهترین دلیل بر این دانسته اند که زیستگاه اصلی آن طور سینا بوده است.
انجیر در مصر باستان
در مصر باستان انجیر را مقدس می داشتند و بر دیوار معابد و مقابرِ فراعنه، تصاویری از آن رسم می کردند در مقبره هایی با قدمت ۴۰۰۰سال پیش از میلاد، انجیرهایی خشک شده که ظاهراً برای تغذیه ذخیره شده بوده، یافت شده است طبق گزارش تورات، یهود هنگامی را زمانِ امن و سلامتی می شمردند که هرکس زیر درخت انجیر خود، فارغ البال، بنشیند و هرگاه آسیبی به درخت انجیر می رسید آن را نشان درد و بلاهای هولناک می دانستند؛ چنان که بودائیان در برابر این درخت سوگند یاد می کردند و خواسته هایشان را می طلبیدند.