آکورد شکسته یا Broken Chord در موسیقی به حالتی گفته می‌شود که نت‌های یک آکورد به صورت متوالی و جداگانه نواخته می‌شوند، نه همزمان. در این حالت، شنونده همچنان آکورد را به عنوان یک کل می‌شناسد، اما نت‌ها به ترتیب یا الگوی خاصی اجرا می‌شوند، که به قطعه ریتم و حرکت بیشتری می‌بخشد.
آکورد شکسته در نوازندگی پیانو، گیتار و سازهای زهی بسیار رایج است. نوازنده به جای نواختن همه نت‌های آکورد با هم، آن‌ها را به ترتیب یا در الگوهای متنوع اجرا می‌کند تا حس ملودیک و جریان موسیقی تقویت شود. این تکنیک در آثار کلاسیک و معاصر برای ایجاد تنوع و زیبایی صوتی به کار می‌رود.
آکورد شکسته علاوه بر بعد فنی، ارزش هنری و احساسی دارد و باعث ایجاد حس روان و روان‌گردان در موسیقی می‌شود. شنیدن نت‌ها به صورت پله‌ای، بافت موسیقی را غنی‌تر و گوش‌نوازتر می‌کند و نوازنده می‌تواند از آن برای تأکید بر لحظات حساس یا انتقال احساسات خاص در قطعه استفاده کند.
