ارعاب به معنای ترساندن، ترسانیدن، ارعاب و افزاع است. ریشه این واژه در زبان عربی به عملیاتی اشاره دارد که هدف آن ایجاد ترس و وحشت در فرد یا گروهی است. این مفهوم در متون مختلف، از جمله معجم الوسیط، با عباراتی چون خَوَّفَه و اَفْزَعَه تعریف شده است، که نشان‌دهنده شدت و عمق اثرات روانی ناشی از آن است.
گسترش این مفهوم به حوزه‌های اجتماعی و سیاسی، این واژه را به عنوان ابزاری برای اعمال قدرت و کنترل به کار می‌برد. این مفهوم می‌تواند از طریق تهدیدهای مستقیم، خشونت، ایجاد جو روانی ناامن، و یا انتشار اطلاعات نادرست و شایعات صورت پذیرد. هدف از این اقدامات، سلب اراده، ایجاد انفعال، و وادار کردن افراد به تبعیت از خواسته‌های عاملان ارعاب است.
در نهایت، این واژه به عنوان یک پدیده مخرب، پیامدهای زیانباری برای سلامت روان افراد و انسجام اجتماعی به همراه دارد. ترس مداوم، اضطراب، و احساس ناامنی ناشی از ارعاب می‌تواند به اختلالات روانی جدی منجر شود و پایه‌های اعتماد و همکاری در جامعه را متزلزل سازد. بنابراین، مقابله با اشکال مختلف این مفهوم و ترویج فرهنگ امنیت و احترام متقابل، امری ضروری است.