ارته به معنای اسکمبر است و به صورت اَ تَ / تِ تلفظ می‌شود. همچنین، در اصطلاح دیگر به موئی اطلاق می‌شود که بر سر حیوانی به نام حربا یا آفتاب‌پرست وجود دارد. از طرفی، این واژه به عنوان نام یک دهکده نیز شناخته می‌شود که در میان سیاهرود و ساری واقع شده است. در سفرنامه مازندران و استراباد، اطلاعاتی درباره این دهکده ذکر شده که نشان‌دهنده موقعیت جغرافیایی آن است. به علاوه، ارته همچنین نام کرسی مقاطعه ولایت برنات سفلی میباشد که در فاصله‌ای نزدیک به نهر غاف دوبو و در شمال غربی بوعلی قرار دارد. جمعیت این منطقه حدود هفت هزار نفر است و محصولات آن شامل نمک با کیفیت، پرندگان آبزی و منسوجات پشمی میباشد. این موارد نشان‌دهنده تنوع فرهنگی و اقتصادی این ناحیه است.
ارته
لغت نامه دهخدا
ارته. [ اُ ت َ ] ( ع اِ ) موئی که بر سر حربا یعنی آفتاب پرست میباشد.
ارته. [ اَ رَ ت َ ] ( اِخ ) دهی است بین سیاهرود و ساری. ( سفرنامه مازندران و استراباد رابینو ص 50 و 122 ).
ارته. [ اُ ت َ ] ( اِخ ) کرسی مقاطعه ولایت برنات سفلی. موقع آن قرب نهر غاف دوبو بمسافت 40 هزارگزی شمال غربی بوعلی، سکنه آن در حدود هفت هزار تن و محصول آن نمک خوب و پر مرغابی و منسوجات پشمی است. ( از ضمیمه معجم البلدان ).
فرهنگ فارسی
دهی است بین سیاهرود و ساری
دانشنامه عمومی
آرته. آرته ( ARTE؛ مخفف عبارت فرانسوی Association Relative à la Télévision Européenne ) شبکه تلویریونی فرانسوی - آلمانی است که عمده فعالیت آن در زمینه فرهنگ و هنر است. این شبکه خود را به عنوان شبکه فرهنگ اروپا توصیف کرده و هدفش را افزایش کیفیت برنامه ها بویژه در بخش های فرهنگی و هنری بیان می کند. دفتر مرکزی این شبکه در استراسبورگ در فرانسه است؛ تأسیساتی هم در ایسی لمولینو در نزدیکی پاریس و بادن - بادن در آلمان دارد.
ویکی واژه
به مفهوم صبح، سپیده‌دم و سحر در گویش بهاری. سحر ارتع دورین گِدَگ چئولهَ فراد صبح بلند شوید بریم صحرا.
جملاتی از کلمه ارته
اما وی در نروژ، با یک تغییر غیرمنتظره روبرو شد. هیئت مدیره انجمن هنری کریستیانیا، که بودجه مربوط که از طریق جمع‌آوری اعانه فراهم شده بود را در اختیار داشت، خواستار ساخت تابلوی محراب کلیسا در رم یا حداقل در آلمان بود، امری که برای آدولف تیده مان، مصداق عدم اعتماد کلیسا به او و مهارتهای هنریش بود.
اشکانیان (پارتها) پس از روی کار آمدن، ایران زمین را از وجود بیگانگان آزاد ساختند. اکثر مورخان پارت قدیم را عبارت از دامغان، جوین، سبزوار، نیشابور، قوچان، درگز، اسفراین و چند شهر فعلی خراسان می‌دانند.
