آب‌پخش

 آب پخش دومین شهر بزرگ شهرستان دشتستان ( بعد از برازجان ) و دهمین شهر بزرگ استان بوشهر است ( بزرگتر از دو مرکز شهرستان در استان بوشهر ). 
علت اصلی نامگذاری این شهر، تقسیم شدن آب در این ناحیه است. از لحاظ جغرافیایی، این شهر در منطقه بیابانی و نیمه بیابانی ( اقلیم نیمه خشک ) قرار دارد اما به دلیل وجود رودخانه شاپور و سد شبانکاره، موقعیت کشاورزی مناسبی در این منطقه به وجود آمده است. غالب ترین نوع کشاورزی در این منطقه نخلداری می باشد. سالانه بیش از ۶۰ هزار تن خرما از نخلستان های این شهر برداشت می شود که روی هم رفته ۳۵٪ خرمای تولیدی استان بوشهر را به خود اختصاص می دهد. وجود این باغ ها به همراه جویهای آب باعث شده است که این شهر به عنوان یکی از قطب های گردشگری استان شناخته شود. همچنین آب پخش دارای طولانی ترین جاده گردشگری نخلستانی در جنوب ایران است. علاوه بر این، آب پخش شهر ملی حصیر و کپوبافی ایران است. اکثریت مردم این شهر مسلمان ( شیعه دوازده امامی ) و از قوم فارس هستند. 
آب جوی های موجود در باغ های این شهر از رودخانهٔ شاهپور سرچشمه می گیرند و یک نهر بتنی نیز آب خود را از این رودخانه می گیرد و در منطقه تقسیم می شود. تقسیم شدن آب کانال در این شهر، علت اصلی نام گذاری آب پخش است. 
در سال ۱۳۷۵ این شهر با تصویب هیئت وزیران و تأیید رئیس جمهور وقت ( اکبر هاشمی رفسنجانی ) تأسیس شد. در اصل این شهر از ادغام سه روستا به وجود آمده است که عبارتند از: درواهی، قلایی، و بهرام آباد. گفته شده که چون در محله درواهی یک دربند وجود داشته این نام را بر آن نهاده اند. در جای دیگری ذکر شده که این نام برگرفته از یک محل به نام «تنگ دروه» بوده که بنیان گذار آن این نام را بر آن گذاشته است. در مورد نام محله بهرام آباد گفته شده که نام یکی سلاطین بوده که بر این منطقه حکمرانی می کرده است و در جای دیگری گفته شده که توسط سه برادر تأسیس شده است. در مورد قلایی هم گفته شده که چون یک قلعه در این محل بوده این نام را بر آن نهاده اند.