آینه

آینه Mirror، صفحه ای شیشه ای یا فلزی است که به علت صافی و بازتاب بالا، بر رویهٔ خود، تصویر اجسام را نشان می دهد. آینه را آیینه و آئینه هم نوشته اند. 
شخص به این علت می تواند خود را در آینه ببینند که آینه نوری را که بر آن می تابد بازمی گرداند. چیزهایی از قبیل فرش و دیوارهای رنگ شده بیشتر نوری را که بر آن ها می تابد منعکس می کنند؛ ولی نوری که باز می تابانند، پراکنده می شود. اما آینه ها نور را بدون آنکه پراکنده کنند منعکس می کنند. برای جلوگیری از پراکندگی نور، سطح آینه باید بسیار صاف باشد. 
شیشه به همان صورت که هست یک آینه خوب تشکیل نمی دهد. نور، به جای آنکه از آن منعکس شود، از آن می گذرد. برای آن که شیشه آیینه شود پشت آن باید با چیزی پوشیده شود تا نور از آن عبور نکند. بسیاری از آینه ها با جیوه پوشیده شده اند؛ ولی اکنون نقره بیشتر به کار می رود. بعضی از آینه ها برآمده ـ محدب ـ و بعضی فرورفته یا ـ معقر ـ هستند. این آیینه ها ممکن است چیزها را بزرگتر یا کوچکتر از آنکه هستند بنمایانند. ممکن است آن ها را درازتر و باریک تر یا کوتاه تر و ضخیم تر نشان دهند. این آیینه ها ممکن است اشیاء را وارونه هم نشان دهند. این ها همه بستگی دارد به برآمدگی یا فرورفتگی هرآینه و ساختار اولیهٔ آن. 
از آینه های معروف جهان می توان به آیینه ای که در تلسکوپ رصدخانه مانت پالومار کالیفرنیا کار گذاشته شده اشاره کرد. این آینه، آینه محدب برآمده بزرگی است که طول آن ۵ متر است. 
آینه ها رُویه یا سطح های گوناگونی دارند. آینه های تخت معمول ترین نوع آینه ها هستند. آینه های کروی از دیگر گونهٔ آینه ها هستند که پرتوهای نور بازتابیده از رویهٔ آن ها در نقطه ای به نام نقطه کانونی آینه به هم می رسند. بسته به دوری جسم تا آینه و نوع آینه، فاصله نقطه کانونی آینه از آن متفاوت است. واحد شمارش آینه، جام می باشد. 
کهن ترین نشانه های آینه مربوط به ۶۰۰۰ سال پیش از میلاد است که در نواحی آناتولی ( در ترکیه امروزی ) یافت شده است. پس از آن در ۴۰۰۰ پ. م. می توان تمدن های میانرودان را نام برد. در مصر باستان کهن ترین نشانه از آینه به حدود ۳۰۰۰ پ. م. بازمی گردد. نمونه ای دیگر از وجود آینه به حدود ۳۰۰۰ سال پیش در ایران می رسد که در زمان هخامنشیان بوده است، آن ها با صیقل دادن سنگها و فلزات، آن ها را به آینه هایی شفاف تبدیل می کردند که آثار آن در تالار آینهٔ تخت جمشید باقی مانده است. آینه های صیقل شده در آمریکای جنوبی و مرکزی به ۲۰۰۰ پیش از میلاد بازمی گردد. در چین آینه های برنجی به ۲۰۰۰ پیش از میلاد بازمی گردد. آینه های روکش شده از فلز در صیدای لبنان در سدهٔ یکم پس از میلاد یافت شده است. آینه های شیشه ای با روکشی از ورقهٔ طلا در نوشته های پلینی مهتر در کتاب «تاریخ طبیعی ( پلینی ) » در سال ۷۷ پس از میلاد نوشته شده است.
آینه (ترانه لیل وین). «آینه» ( به انگلیسی: Mirror ) ترانه ای از خواننده رپ آمریکایی لیل وین است که به همراه آن برونو مارس خواننده و آهنگساز آمریکایی حضور دارد. این ترانه در ۱۳ سپتامبر ۲۰۱۱ توسط یانگ مانی انترتینمنت، کش مانی رکوردز و ریپابلیک رکوردز منتشر شد. لیل وین این ترانه را برای اولین بار در حین تور کنسرتش در استرالیا اجرا کرد. 
آینه (فیلم ۱۹۷۵). آینه ( روسی: Зеркало ) فیلمی هنری در ژانر درام است که در سال ۱۹۷۵ به نمایش درآمد. این فیلم چهارمین فیلم بلند آندری تارکوفسکی، کارگردان اهل اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی است. 
آینه اندیشه ها، احساسات، و خاطرات الکسی یا آلیوشا ( ایگنات دانلیزف ) و جهان پیرامون او در دوران کودکی، بزرگسالی و چهل سالگی اش را ترسیم می کند. الکسی بزرگسال به صورت مختصر مورد بررسی قرار می گیرد، اما در برخی صحنه ها، از جمله گفتگوهای مهم تنهای صدای او حضور دارد. ساختار فیلم به صورت ناپیوسته، غیرزمانی است، بدون یک داستان مرسوم، حوادث، رؤیاها، خاطرات را در امتداد چند حلقه فیلم از اخبار جاری روز ترکیب می کند. فیلم در میان سه چهارچوب زمان متفاوت عوض می شود: پیش از جنگ ( ۱۹۳۵ )، زمان جنگ ( دههٔ ۱۹۴۰ ) و پس از جنگ ( دههٔ ۱۹۶۰ یا ۱۹۷۰ ). آینه به شدت کودکی خود تارکوفسکی را ترسیم می کند. خاطراتی مانند تخلیه از مسکو به حومهٔ شهر در طول جنگ، پدر خارج شده و مادر خودش که در واقع به عنوان یک نمونه خوان در یک چاپخانه کار می کرد. 
فیلم با ایگنات، پسر نوجوان الکسی ( که نقش او هم توسط ایگنات دانلیزف بازی شده است ) آغاز می شود که در حال روشن کردن تلویزیون و تماشای معاینهٔ یک فرد کند زبان توسط یک پزشک است که سرانجام موفق می شود بیمار را درمان کند و بیمار بدون اختلال می گوید: «من می توانم حرف بزنم». پس از تیتراژ، صحنه ای در حومهٔ شهر در دوران پیش از جنگ نمایش داده می شود که ماریا، مادر الکسی — همچنین به نام های ماشا و ماروسیا نیز صدا زده می شود — ( مارگاریتا ترخووا ) در آن قرار دارد و با یک دکتر ( آناتولی سولونیتسین ) صحبت می کند که به صورت تصادفی از آن محل عبور می کند. نمای بیرونی و داخلی خانهٔ روستای پدربزرگ الکسی دیده می شود. الکسی نوجوان و مادر و خواهرش سوختن انبار خانوادگی شان را تماشا می کنند. در سکانس رؤیا، ماریا موهای خود را می شوید. حالا در دوران پس از جنگ، اتاق های یک آپارتمان دیده می شود و صدای الکسی شنیده می شود که در حال صحبت با مادرش ماریا است. با تعویض زمان به دوران پیش از جنگ، ماریا در حالی دیده می شود که با عجله و آشفتگی به محل کار خود در یک چاپخانه به عنوان نمونه خوان می رود. او در مورد اشتباهی که ممکن است نادیده گرفته باشد نگران است. اما توسط همکارش لیزا ( آلا دمیدوا ) دلداری داده می شود، که ناگهان با انتقاد کردن او را به گریه می اندازد. در زمان پس از جنگ الکسی با همسرش ناتالیا ( که نقش او هم توسط مارگاریتا ترخووا بازی شده است )، که از او طلاق گرفته است و با پسرش ایگنات زندگی می کند، در حال گفتگو کشمکش است. در ادامه در تلویزیون صحنه هایی از اخبار جنگ داخلی اسپانیا، در صحنهٔ بعدی صعود یک بالن در اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی نمایش داده می شود. در صحنهٔ آپارتمان الکسی، ایگنات با زنی عجیب ( تامارا اوگورودنیکووا ) که پشت میز چای خوری نشسته است ملاقات می کند. ایگنات به درخواست او بخشی از نامه ای که توسط الکساندر پوشکین نوشته شده است را می خواند، و به تلفنی که از طرف پدرش الکسی زده می شود جواب می دهد. زن به طرز عجیبی ناپدید می شود. با تعویض زمان به دوران جنگ، الکسی نوجوان در حال آموزش اسلحه با یک مربی و نمایش اخبار جنگ جهانی دوم و درگیری مرزی چین و شوروی دیده می شود. سپس دیدار مجدد الکسی و خواهرش با پدرشان ( اولگ یانکوفسکی ) در پایان جنگ نشان داده می شود. سپس فیلم به کشمکش و گفتگوی الکسی با همسرش ناتالیا در زمان پس از جنگ برمی گردد. فیلم مجدد به زمان پیش از جنگ می رود، خانه های دیدنی حومه و اطراف خانه ها توسط یک سکانس رویامانند که ماریا را به صورت شناور نشان می دهد، دنبال می شوند. سپس فیلم به زمان پس از جنگ می رود، و الکسی را در بستر مرگ با یک بیماری مرموز نشان می دهد. صحنهٔ آخر فیلم در زمان پیش از جنگ مادر باردار ( ماریا ) را نشان می دهد، که به صورت تعاملی صحنه هایی از ماریای جوان و پیر را نشان می دهد. ( نقش ماریای پیر توسط مادر خود تارکوفسکی ماریا ویشنیاکوا بازی می شود ).
آینه (فیلم ۱۹۹۳). آینه ( به هندی: Aaina ) فیلمی محصول سال ۱۹۹۳ و به کارگردانی دیپاک سارین است. در این فیلم بازیگرانی همچون جوهی چاولا، جکی شروف، آمریتا سینگ، دیپاک تیجوری، سعید جعفری ایفای نقش کرده اند.
آینه (فیلم ۲۰۱۴). «آینه» ( انگلیسی: The Mirror ) فیلمی در ژانر ترسناک به کارگردانی ادوارد بوز است که در سال ۲۰۱۴ منتشر شد. اما الان دیگ در اینترنت پیدا نمیشه
آینه (منطقه مسکونی). آینه ( به لاتین: Ayene ) یک شهرداری در گینه استوایی است که در گینه استوایی واقع شده است. آینه ۳٬۴۸۲ نفر جمعیت دارد.
اینه؟. اینه؟ ( به انگلیسی: Is This It ) اولین آلبوم استودیویی گروه ایندی د استروکز است که در سال ۲۰۰۱ منتشر شد. تهیه کنندهٔ این آلبوم گوردون رافائل بود و اولین پخش آن در استرالیا و در تاریخ ۳۰ ژوئیهٔ ۲۰۰۱ بود. 
این آلبوم شامل ۱۱ قطعه است که همهٔ آن ها را جولین کازابلانکاز - خوانندهٔ استروکز - سروده است. اینه؟ در زمان انتشارش در ایالات متحده تا ردهٔ ۳۳ جدول پرفروش ترین آلبوم ها صعود کرد و در بریتانیا دومین آلبوم پرفروش روز شد. 
برای طرح روی جلد آلبوم یک عکس سیاه و سفید از آثار هلموت نیوتن استفاده شده است. این تصویر باسن برهنه ای را نشان می دهد که دستی با دستکش سیاه روی آن قرار گرفته است. در آمریکا یک طرح انتزاعی جایگزین طرح جلد سکسی اینه؟ شد و تحت تاثیر حملات ۱۱ سپتامبر ترانهٔ شماره ۹ با نام «پلیس های نیویورک» از لیست قطعه ها درآورده شد و یک قطعهٔ جدید به نام «وقتی شروع می شه» جایگزین آن شد. 

آینه (mirror)
هر نوع سطح صیقلی بازتابندۀ نور. غالباً شیشه ای است که پشت آن را با آلیاژی از جیوهپوشش داده اند. آینۀ تختتصویری مستقیم، مجازی، و هم اندازهبا جسم در پشت آینه و در فاصله ای برابر با فاصلۀ جسم از سطح آینه تشکیل می دهد. آینۀ مقعر کروی، بسته به فاصلۀ جسم تا آینه، تصویری کوچکتر، معکوس، و حقیقی در جلو آینه، یا تصویری بزرگتر، مستقیم، و مجازی در پشت آن تشکیل می دهد. آینۀ محدب کرویتصویری کوچکتر، مستقیم، و مجازی در پشت آینه تشکیل می دهد. آینۀ خودروها از این نوع است. به نظر می رسد در آینۀ تخت پرتوهای نور از پشت آینه می آیند، اما عملاً چنین نیست. تصویر حقیقیِ معکوسِ آینۀ مقعر کروی جایی تشکیل می شود که پرتوهای نور از سطح آینه گذشته اند. فاصلۀ کانونی(f) آینۀ کروی برابر است با نصف شعاع انحنای آن. فاصلۀ کانونی، فاصلۀ تصویر تا آینه(v) و فاصلۀ جسم تا آینه (u)، را فرمول زیر به هم مرتبط می سازد: (فرمول ۱).
فرمول ۱:
جنس موادی که معمولاً برای ساخت آینه به کار می روند عبارت اند از آلومینیوم، مس، مولیبدن، و کاربید سیلیسیم. برای ساختن آینه های بازتابیدقیق، مانند آینه های تلسکوپ های نجومی بزرگ، از بخار سیلیسیم کاربیدکه به روش شیمیایی پشت سطح نشانده می شود، و فرآیند صیقل کاری الکترولیزیاستفاده می کنند. این فرآیند در ۱۹۸۹ ابداع شد. دقت آینه هایی که با این روش ساخته می شوند در حدود چند آنگستروماست.
آینه های مایع. این گونه آینه ها را با چرخاندن مایعی مثل جیوه می سازند، به قسمی که نیروهای گرانشو گریز از مرکزآن را به شکل سهمی کامل درمی آورند. مزایای آینه های مایع نسبت به آینه های جامد عبارت است از (۱) این نوع آینه ها گود نمی افتند و بنابه تئوری می توان آن ها را بسیار بزرگ ساخت، (۲) ارزان ترند، و (۳) نیاز به صیقل کاری ندارند. در ۱۹۹۴، تعداد معدودی تلسکوپ با آینۀ مایع برای فعالیت های پژوهشی ساخته شد. در ۱۹۹۵، بزرگ ترین تلسکوپ با آینۀ مایعی به قطر سه متر برای رصدخانۀ اربیتال دبریس، متعلق به ناسا و واقع در ایالت نیومکزیکوی امریکا، ساخته شد.
آینه (ادبیات). آینه (ادبیات)(mirror)
اصطلاحی ادبی متعلق به اواخر دورۀ رنسانس به معنی سرمشق یا نمونۀ اعلا و نیز به معنی توصیف دقیق موضوعی خاص. نمونه های آن را در نام کتاب هایی مانند آینه ای برای قضات(۱۵۵۹) و آینۀ زندگی پربرکت عیسای مسیح(ح ۱۴۰۰م) می بینیم. شکسپیر نیز هنری پنجم را «آینۀ همۀ شاهان مسیحی» توصیف کرده است. در ادبیات قدیم ژاپن، کاگامی(آینه) در عنوان بسیاری از کتاب های تاریخی آمده است و بر بازبینی گذشته دلالت می کند. اُکاگامی(آینۀ کبیر) (ح ۱۱۱۹م) در شرح وقایع دربار و خاندان فوجیوارادر اوایل دورۀ هِی یان؛ پس از آن ایماکاگامی(آینه حال) (ح ۱۱۸۰م) که می توان گفت دنبالۀ آن است؛ و میزوکاگامی(آینۀ آب) (نیمۀ دوم قرن ۱۲م) که دربارۀ امپراتورهای پیش از سال ۸۵۰م ازجمله امپراتوران افسانه ای ژاپن است.