بدیهی به معنای روشن، واضح و غیرقابل انکار است. به عبارتی، چیزی که همه آن را می‌دانند و نیازی به توضیح یا استدلال ندارد.
در فلسفه این واژه به مفاهیمی دلالت دارد که به عنوان اصول اولیه و بنیادین پذیرفته شده‌اند و نیازی به اثبات ندارند. به عنوان مثال: اگر چیزی وجود داشته باشد، پس آن چیز وجود دارد، یک گزاره بدیهی در فلسفه است.
در علوم، برخی از اصول و قوانین به عنوان بدیهی در نظر گرفته می‌شوند. مثلاً قوانین اولیه فیزیک که به وضوح قابل مشاهده و آزمایش هستند.
ویژگی‌ها:
وضوح: بدیهی بودن به معنای این است که مفهوم یا حقیقت به راحتی قابل درک است.
عمومیت: بسیاری از افراد به طور طبیعی با این حقیقت آشنا هستند و نیازی به توضیح بیشتر ندارند.
غیرقابل انکار: بدیهیات معمولاً به گونه‌ای هستند که نمی‌توان آنها را رد کرد یا با دلایل منطقی نقض کرد.
