ایشتار

ایشتار

مذهب قدیم بین‌النهرینی بومیان آشوری و بابلی در جاهایی، به ویژه در شمال و در دشت آشور قوی باقی ماند. معابد ایزدهایی چون آشور، شمش، ایشتار، سین، اداد / حداد، تموز، نرگال، بل و نینورتا در آشور، آربلا، ادسا، آمد، نوحدرا، کرکوک، سنجار، دشت‌های نینوا و در طول حران وجود داشتند. در سده‌های سوم و چهارم میلادی، و حتی تا قرن دهم میلادی آثاری از آن در نقاط دورافتاده آشور باقی مانده است.

فرهنگ اسم ها

اسم: ایشتار (دختر) (فارسی) (تلفظ: ishtar) (فارسی: ایشتار) (انگلیسی: ishtar)
معنی: نام یکی از الهه های آشوری

دانشنامه عمومی

ایشتار نام یکی از الهه های آشوری است. ایشتار ( عشتار ) همتای اینانای سومری ها و مرتبط با الهه سامیان شمال غربی یعنی الهه عشتروت است. آنونیت، آستارته و آتارسامَین نام های دیگری برای ایشتار هستند. در اسطوره ها او را ایزدبانوی نشاط عشق می دانند. در اساطیر بابلی ایشتار خدای عشق و باروری نیز هست. روزی ایشتار عاشق تموز می شود، ولی تموز با حمله یک گراز کشته شده و به دنیای مردگان برده می شود، که بابلیان به آن دوزخ نام آرلو می دادند و ارشکیگال خواهر حسود ایشتار بر آن تسلط داشت. ایشتار به اندوه سخت گرفتار شد و تصمیم گرفت به آرلو سفر کند و با شستن زخم های تموز در یکی از چشمه های شفابخش زندگی را به وی بازگرداند. چون ایشتار به آرلو فرو می رود، توسط خواهرش زندانی می شود. زمین که از وجود او الهام نمی گرفت، همۀ هنرها و راه های عشق ورزی را یکباره فراموش کرد. جمعیت کم شد و خدایان که دریافتند قربانی های زمین کاهش یافته پریشان شده و فرمان دادند که ارشکیگال خواهرش ایشتار را آزاد کند و او به فرمان خدایان گردن نهاد؛ ولی ایشتار به بازگشتن زمین جز آنکه تموز را با خود همراه ببرد خرسندی نمی داد تا اینکه درخواست وی پذیرفته شد. 

ویکی واژه

الهه‌ پرستش در بیت ایشتار شهر یا دهکده مسکونی در کوه‌های زاگرس. ایشتار بعدها با آناهیتای اوستایی مترداف انگاشته شده و گاهی با اینانا همسان دانسته شده‌است[۱]. ایشتار ممکن است به صورت ایشدار هم ترجمه گردد، و از دو بخش ایش - تار تشکیل شده و مفهومی شبیه کار مبهم، اهداف مبهم است.
↑ کتیبه تاریخی سرپل زهاب می‌گوید: آنوبانی‌نی تصویر خویش و ایشتار را بر کوه پادیر نقر کرد
ایشتار
ایشتار

جملاتی از کلمه ایشتار

اِستِر (به عبری: אְֶסתֵּר) دختر ابیهیل، تبعیدی ساکن شوش و قهرمان کتاب اِستِر است. نام اِستِر برگرفته از واژهٔ سومری و بابلی «اشتوره» یا «ایشتار» به معنی ستاره است. او یکی از کسانی است که هدسه نامیده شده، گواهی بر اینکه یهودیان (همانند قهرمان‌های کتاب دانیال) صاحب دو نام بوده‌اند. او در کودکی یتیم بوده و پسرعمویش مردخای، سرپرست او شده و او را بزرگ کرده‌است.
با آغاز پادشاهی اریشوم یکم (۱۹۰۶–۱۸۶۷ پ. م)، پسر ایلو-شوما (۱۹۴۵–۱۹۰۶ پ. م)، وارد دوره پادشاهی کهن آشور می‌شویم. در سنگ‌نبشته‌های به جامانده از دوره پادشاهی‌اش، یادآور می‌شود که او سازنده نیایشگاه‌هایی برای آشور، ایشتار و اَدَد بوده‌است.
از فیلم‌ها یا برنامه‌های تلویزیونی که وی در آن نقش داشته‌است می‌توان به ایندیانا جونز و آخرین جنگ صلیبی، ذهن‌های مجرم، زن زیبا، اگه می‌تونی منو بگیر، شبح اپرا، مأموران شیلد، اسباب‌بازی، ایشتار و در فیلم اکران نشده چهار شگفت‌انگیز اشاره کرد.
محراب خدای ماه سین در حران، محراب خدای جنگ، ایشتار در سیپار، و معبد شمش در سیپار.
از مجموعه‌های قوانین باستانی دیگر می‌توان به قانون لیپیت-ایشتار، قانون آشور، و قانون دین یهود اشاره کرد که زادگاه همه آن‌ها منطقه میان‌رودان بوده‌است.
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم