مذهب قدیم بینالنهرینی بومیان آشوری و بابلی در جاهایی، به ویژه در شمال و در دشت آشور قوی باقی ماند. معابد ایزدهایی چون آشور، شمش، ایشتار، سین، اداد / حداد، تموز، نرگال، بل و نینورتا در آشور، آربلا، ادسا، آمد، نوحدرا، کرکوک، سنجار، دشتهای نینوا و در طول حران وجود داشتند. در سدههای سوم و چهارم میلادی، و حتی تا قرن دهم میلادی آثاری از آن در نقاط دورافتاده آشور باقی مانده است.

ایشتار
فرهنگ اسم ها
معنی: نام یکی از الهه های آشوری
دانشنامه عمومی
ایشتار نام یکی از الهه های آشوری است. ایشتار ( عشتار ) همتای اینانای سومری ها و مرتبط با الهه سامیان شمال غربی یعنی الهه عشتروت است. آنونیت، آستارته و آتارسامَین نام های دیگری برای ایشتار هستند. در اسطوره ها او را ایزدبانوی نشاط عشق می دانند. در اساطیر بابلی ایشتار خدای عشق و باروری نیز هست. روزی ایشتار عاشق تموز می شود، ولی تموز با حمله یک گراز کشته شده و به دنیای مردگان برده می شود، که بابلیان به آن دوزخ نام آرلو می دادند و ارشکیگال خواهر حسود ایشتار بر آن تسلط داشت. ایشتار به اندوه سخت گرفتار شد و تصمیم گرفت به آرلو سفر کند و با شستن زخم های تموز در یکی از چشمه های شفابخش زندگی را به وی بازگرداند. چون ایشتار به آرلو فرو می رود، توسط خواهرش زندانی می شود. زمین که از وجود او الهام نمی گرفت، همۀ هنرها و راه های عشق ورزی را یکباره فراموش کرد. جمعیت کم شد و خدایان که دریافتند قربانی های زمین کاهش یافته پریشان شده و فرمان دادند که ارشکیگال خواهرش ایشتار را آزاد کند و او به فرمان خدایان گردن نهاد؛ ولی ایشتار به بازگشتن زمین جز آنکه تموز را با خود همراه ببرد خرسندی نمی داد تا اینکه درخواست وی پذیرفته شد.
ویکی واژه
↑ کتیبه تاریخی سرپل زهاب میگوید: آنوبانینی تصویر خویش و ایشتار را بر کوه پادیر نقر کرد

