اقمشه

اقمشه جمع قماش به گردآوری و انباشت پارچه‌ها و منسوجات اشاره دارد که در طول تاریخ، نقشی بنیادین در تمدن بشری ایفا کرده است. این تجمع صرفاً محدود به مواد اولیه پوشاک نبوده، بلکه شامل طیف وسیعی از محصولات نساجی می‌شد که هر کدام کارکردها و ارزش‌های خاص خود را داشتند. از جامه های پشمینه که نشان از هنر دست و مهارت در ریسندگی و بافندگی داشتند گرفته تا رخت‌ها و متاع‌های گوناگون که در زندگی روزمره، مراسم و تجارت به کار می‌آمدند، همگی زیرمجموعه این مفهوم قرار می‌گیرند. این انباشت، بازتابی از وضعیت اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی هر دوره بوده است.

در گذشته‌های دور، دسترسی به پارچه‌های مرغوب و متنوع، نشانه‌ای از ثروت و جایگاه اجتماعی محسوب می‌شد. تجار و بازرگانان با گردآوری و توزیع انواع اقمشه، چرخ‌های اقتصادی را به حرکت درمی‌آوردند و ارتباطات فرهنگی میان مناطق مختلف را تسهیل می‌کردند. کارگاه‌های ریسندگی و بافندگی، از مراکز مهم تولید و اشتغال بودند و کیفیت و تنوع محصولات آن‌ها، مستقیماً بر رونق اقتصادی تأثیر می‌گذاشت. حتی نوع پارچه و شیوه دوخت لباس، پیام‌های غیرکلامی مهمی درباره هویت، شغل و طبقه اجتماعی فرد منتقل می‌کرد.