اقتصاد بسته به سیستمی اقتصادی گفته می‌شود که در آن تعامل با اقتصادهای خارجی محدود یا وجود ندارد. در این نوع اقتصاد، تولید، مصرف و تجارت عمدتاً در داخل مرزهای کشور انجام می‌شود و واردات و صادرات بسیار کم یا کاملاً متوقف است. هدف اصلی کنترل منابع داخلی و کاهش وابستگی به بازارهای خارجی است.
در اقتصاد بسته، دولت معمولاً نقش فعالی در تنظیم تولید و مصرف دارد و تلاش می‌شود نیازهای داخلی بدون تکیه بر بازار جهانی تأمین شود. بازارهای داخلی محور فعالیت‌های اقتصادی هستند و سیاست‌های پولی و مالی به گونه‌ای طراحی می‌شوند که نوسانات خارجی کمترین تأثیر را داشته باشند.
مزیت اصلی اقتصاد بسته استقلال نسبی و امنیت اقتصادی است، زیرا کشور کمتر در معرض بحران‌های جهانی قرار می‌گیرد. با این حال، محدودیت دسترسی به فناوری، کالاهای متنوع و فرصت‌های سرمایه‌گذاری خارجی باعث کندی رشد اقتصادی و کاهش نوآوری می‌شود. در مجموع، اقتصاد بسته بیشتر به خودکفایی و کنترل داخلی اتکا دارد تا بهره‌برداری از مزایای تجارت جهانی.