در زبان فارسی، واژه آثارخانه‌ها و آبادی‌ها به عنوان جمع طلل شناخته می‌شود. این اصطلاح به مکان‌های بلند و نشانه‌هایی از ساختمان‌ها و خانه‌های ویران شده اشاره دارد. طلل به عنوان یک اسم جمع نشان می‌دهد که این آثار نمایانگر سرای بلند و یادگارهای باقی‌مانده از منازل خراب هستند. همچنین، این واژه به ساختارهای فیزیکی نیز اشاره دارد.
علاوه بر این، طلل ممکن است به نوعی از اسب یا ماده شتر نیز اطلاق شود که در زبان فارسی به ناقه یا اسب مرد کین شده معروف است. این واژه در فرهنگ فارسی معنای خاصی دارد و می‌تواند اطلاعات ارزشمندی درباره تاریخ و فرهنگ این سرزمین به ما بدهد. از این رو، درک درست این واژه‌ها و معانی آن‌ها به ما کمک می‌کند تا هویت فرهنگی و تاریخی خود را بهتر بشناسیم و با آن ارتباط برقرار کنیم. در واقع، تأمل در این معانی می‌تواند ما را به درک عمیق‌تری از گذشته‌مان برساند و فهم ما را از میراث فرهنگی‌امان گسترش دهد.
