لغت نامه دهخدا
اشجار. [ اِ ] ( ع مص ) رویانیدن زمین درخت را. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ).
اشجار
اشجار. [ اِ ] ( ع مص ) رویانیدن زمین درخت را. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ).
فرهنگ معین
فرهنگ عمید
فرهنگ فارسی
( اسم ) جمع شجر درختان.
ویکی واژه
جمله سازی با اشجار
قلم شود همه اشجار و تا به یوم نشور شوند جن و ملک سر بسر صحیفه نگار
نپرسی اینهمه الوان و چاشنی ز کجاست که در شمار بساتین و برگ اشجارست
ثمر فاسد شود اشجار عاطل نشد ز آن کشت جز خاریت حاصل
حسن اشجاری (زاده ۱۰ مرداد ۱۳۵۸فومن) بازیکن سابق و مربی فوتبال اهل ایران می‌باشد.
بصر ز صورت او عالم صور گردد اگر نگاه کنی ژرف سوی آن اشجار
شربت کافور ریخت در گلوی جویبار نشتر الماس گون بر رگ اشجار زد
